In het donker staart hij naar de sterren Hij bedwingt de tranen van komen Ik zie de tranen achter zijn ogen Ik zie de pijn achter zijn masker
Omringt door duister is hij helemaal alleen Hij verdringt zijn verdriet, zijn pijn Ik zie geen licht meer in zijn ogen Ik zie de wonden in zijn ziel
Ik wil om hem geven, ik wil hem troosten Ik zie hem daar staan maar kan niks doen Want wie is hij die daar staat? Daar sta ik...
Ik bedwing mijn tranen van komen Ik lijd eenzaam in mijn pijn Ik zie geen licht meer voor mij schijnen Ik zie de littekens op mijn arm, een weerspiegeling van mijn ziel verwond door pijn Is er niemand die mijn tranen kan zien? Is er niemand die mijn pijn kan zien? Is er niemand die mijn eenzaamheid kan zien? Is er niemand die mijn gewonde ziel kan zien? Er is niemand die het kan zien. Ik ben alleen, omringt door duisternis, omringt door de nacht
