Ik zou zo graag gewoon weer wat willen schrijven, mijn gedachtengang delen, iedereen vertellen hoe ik me voel, maar met de dag vraag ik me af waar ik het eigenlijk allemaal voor doe, al die woorden, ze lijken te verraden, omdat ze niet mooi genoeg zijn, ze lijken te vermoorden omdat ik niet meer weet wat mijn boodschap is. Wat wil ik eigenlijk zeggen met dit verhaal, wat probeer ik mensen duidelijk te maken. Er zijn zoveel vragen die je kan stellen over woorden, juist omdat woorden mooi zijn, verdrietig, eenzaam, geluk. Ik geloof er heilig in dat woorden elk gevoel kunnen uitleggen, hoe perfect het ook lijkt te zijn, woorden kunnen het uitleggen, het probleem ligt hem in de juiste woorden vinden, de goede zinnen vormen en dat moet je kunnen. Ik heb lang getwijfeld of ik dat wel kon, en ik ben tot conclusie gekomen dat iedereen die ooit iets op de perfecte manier wil vertellen dat kan, dus ook ik.
