ave,
het begon te schemeren toen ik samen met twee kabouters in een dicht begroeide bos liep...
nooit had het me opgevallen dat achter die die paar bomen,struiken en wat hoog gras,
wat ik dacht dat alles was ,een heel bos was verscholen...
hoewel ik toch dacht dat ik het gebied zo als mijn eigen broekzak kende,
had ik het wel beter moeten weten...
want ik weet wat en waar alles in mijn broekzak ongeveer zit,
maar wordt toch op zijn tijd verrast door de inhoud,
zo vind ik geregeld wat geld ,een mooie kraal of een oude sleutel,
terwijl mijn huissleutels altijd tussen mijn zakken lijken magisch te dansen,
maar dat is een ander verhaal...
de kabouters brachten me naar een plek diep in het bos ,
die zelden bezocht leek te zijn door mensen,
het was een lange route dwars door het verwilderde groen,
zonder paden...
van verte leek het of ik een paar grote paddenstoelen zag groeien ,
echter toen we eenmaal dichterbij kwamen,zag ik dat deze paddenstoelen gezichten hadden,
ze lachten vriendelijk naar ons zelfs...
een van de kabouters legde me uit dat het bosgeesten zijn,
de overblijfselen van gestorven feeenfolk,
dit waren ooit waarschijnlijk trollen of kabouters die stierven en uit hun overblijfselen zijn ze terugkomen in deze vorm, vergroeit met de natuur om hun heen...
de ander kabouter vertelde me dat soms ''het kleine volk''
vrijwillig één wordt met de natuur, om bijvoorbeeld een bos te beschermen...
uren lang heb ik nog geluisterd naar het gezwam van de bosgeesten,
pfff wat een praters...