-
Gister hadden ze dus veel ketonen in mijn urine gevonden, en ik werd meteen opgenomen. Het was 9 uur ‘s avonds, ik had niks mee, ik woon letterlijk 45 minuten verderop, wow. Ik denk niet dat iemand ooit zijn huis verlaat met de instelling dat hij misschien in het ziekenhuis gaat belanden.
Toevallig hadden ze contactlensvloeistof en met mijn powerbank en iPad zou het ook met de entertainment wel goed komen. Desalniettemin heb ik heel lang hysterisch zitten huilen. Geen idee waarom.
Met baby was alles in orde bij de echo. Het lag lekker te ronken, met de voetjes omhoog. Daar ga ik vandaag echt stuk om. Ik ben letterlijk van mijn plaat gegaan door jou en jij ligt lekker te viben alsof er geen vuiltje aan de lucht is. Kinderen van tegenwoordig hè, pffff. Sinds deze echo heb ik ineens heel sterk het gevoel dat het een jongetje is, en ook daarvan heb ik geen idee waarom.
A. mocht niet voorbijkomen en geen spullen brengen en de bezoektijden zijn tijdens zijn werktijden en zo spontaan kan niemand zijn klas overnemen. Driedubbel kut dus, had wel wat steun kunnen gebruiken. Maar it do be like that sometimes.
Heel veel vloeistoffen en een kutnacht later (ik lig op de neonatale afdeling dus heeel veel huilende baby’s) hebben ze vanochtend bloed afgenomen. Als dat in orde blijkt mag ik hopelijk vandaag nog naar huis. Ik probeer mezelf dapper te dwingen om het ontbijt dat ze voorgeschoteld hebben op te peuzelen maar 🤢🤢🤢🤢
Dus ja. Avontuur!
Azura, vrouw, 7 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende