...

Waarom geloofde ik in jou.
Iedereen.
Iedereen is hetzelfde.
Al die jongens.
Al die meisjes.
Als er een moeilijke tijd komt, haken ze af.
Willen ze je niet meer helpen.
Ik dacht.
Dat ik je kon vertrouwen.
Dat je het meende.
Dat ik dacht ik ook eerder.
Toen je zei dat je van me hield.
Dom, Dom, Dom.
Nu ben ik er weer ingetrapt.
Je hebt het iedereen verteld.
Iedereen denkt nu.
Iedereen praat nu over mij.
Er is godverdomme niks met me aan de hand.
Ik mis jou.
Ik haat mezelf.
Ik haat dit leven.
Dat is alles.
Ik hou van jou.
Maar toch.
Alles ging verkeerd.
Ik heb alles verpest.
Nu hoef ik je nooit meer te zien.
Ik wil je niet meer zien.
Maar ik zie je overal.
Ik hoor je overal.
Overal waar ik loop, kijk ik of ik je zie.
Maar iedereen ziet hetzelfde.
Ik hoor hier niet thuis.
Ik hoor niet hier te leven.
Ik moet dood.
Elke dag.
Elke dag, gaat er weer een stukje meer dood.
Als dit zo doorgaat, als niemand me helpt.
Als niemand ziet hoe dit uit de hand kan lopen.
Dan ga ik dood.
Morsdood.
Helemaal
Zal ik nooit meer leven.
En zal god me straffen.
Ik wil geen medelijden.
Van iedereen om me heen.
Ik wil gewoon.
Dood.
Gelukkig zijn.
Dan zal ik over jullie waken.
Naar jullie kijken vanaf boven.
Fantastisch.
Ik wil het zo graag.
Me gelukkig voelen.
Niemand vind het toch erg.
Niemand zal het merken.
Mijn famillie, ze hebben een nichtje, een kind, een kleinkind minder.
Wat maakt het uit.
Er zijn er nog genoeg andere.
Ik dacht dat jullie mijn vrienden waren.
Maar jullie zijn.
Allemaal.
Bedriegers.
Jullie denken aan jezelf.
Niet aan mij.
Laat me maar gaan.
Zeur dan ook niet.
Laat me snijden.
Laat me doodgaan.
Aub!
Laat me gaan..
30 jul 2006 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van dnies
dnies, vrouw, 32 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende