...

Er zijn een aantal dingen waarvan je denkt dat het niet meer zo lang zal duren. Je hebt schrik dat je geluk opeens verdwijnt en dat je niet meer je oude, aangename leven zal kunnen lijden. Je doet voortdurend je best om de mensen om je heen niet droevig te maken, maar daardoor gaat jijzelf telkens de verkeerde kant op. En dat komt… omdat je verliefd bent. Aan de ene kant wil je uw gezin niet teleurstellen, maar aan de andere kant kan je iemand niet meer loslaten. Het is net alsof je niet meer kunt ademen als je inbeeldt dat hij niet meer bij jou zal zijn. Je hebt zoveel verantwoordelijkheid op je en vraag je u telkens af wanneer je geduld het zal opgeven. Het ergste van al is dat die persoon het nog niet eens verdient. Je doet je best om er een goede relatie van te maken hoe moeilijk het ook is, maar telkens als je meer je best doet, profiteert die persoon er van. En dat maakt je kapot! Dan komen die dagen eraan… In alle vlucht… En jij wilt dat die dagen zo snel voorbijgaan zodat je weer zoals elke normale relatie een goede eind wil maken. Maar je wilt dat het eeuwig duurt… Je wilt dat er een einde aan komt totdat de dood je volgt… Als het tijd is om je ziel te geven. Je wilt tot de dood bij die persoon blijven, maar hoe langer je blijft hoe erger het wordt. Je voelt je ouder dan je denkt. Alsof je 10 jaren ouder bent dan je oorspronkelijke leeftijd. Je bent geobsedeerd door die persoon… Wat een hel! Ik haat mezelf… Een dwaze liefde dat alleen maar verdriet zal toebrengen…