# 1

Dag in dag uit de agenda naleven van anderen. Ik word er ziek van! In m'n buik heb ik een zenuwachtig gevoel, alsof ik over 5 minuten moet optreden voor 300 man. Ik ben er klaar mee.

Ik wil me best houden aan mijn afspraken, maar het lukt me nu eenmaal niet altijd. Ik wil me kunnen inzetten voor mijn afstuderen en mijn bestuur, maar die ruimte moet me dan wel gegeven worden. Nee sorry, ik moet mezelf die ruimte creëren! Iedereen om me heen claimt elkaar en verwacht altijd dat de prioriteit bij zijn of haar ding hoort.
Ik heb de keuze gemaakt. Vanaf nu ligt mijn prioriteit bij mij! En ik verwacht niet dat anderen hier zich naar gedragen, maar wel dat ik dat zelf doe. Ik hoop dat mijn omgeving zich hier in kan vinden, want ik weet dat uiteindelijk iedereen de prioriteit bij zichzelf heeft liggen. Het probleem is alleen dat ze verwachten dat andere mensen hun ook op #1 hebben staan. Een egoïstische denkwijze vind ik...

Ik vraag niet veel, maar een dag of 2 per week erbij zou fijn zijn Of nee, een dag extra wat je in tijd niets kost, een dag extra die de rest overslaat, maar ik kan benutten om zaken in te halen! Dat zou ik relaxed vinden.
Ik zit nu hier te schrijven, terwijl ik eigenlijk bezig moet met een verslag. Door de berg werk weet ik niet waar ik moet beginnen. Was ik er maar wat beter in mezelf een schop onder mn kont te geven aan de slag te gaan!
Volgens mn vriendje ben ik te hard voor mezelf en moet ik dat beeld veranderen. Ik vraag me af of me dat zou lukken.. Hoe hard mag je voor jezelf zijn? Als ik zelf al de keuzes heb gemaakt waardoor ik nu zo druk ben en geclaimd wordt.
Misschien maak ik me er te druk om door de mand te vallen, dat mensen zien dat ik bepaalde dingen niet kan. Misschien dwing ik mezelf wel iets te veel alles goed te doen (en misschien kan het woord "iets" wel weg...).
Maarja, hoe ga je daar aan werken, jezelf leren niet alles meteen goed te hoeven doen. En hoe kom ik er überhaupt aan? Of beter, hoe kom ik er vanaf..?

Ik heb een tijdje voor mezelf geschreven op MD, maar nu alles voor mn gevoel weer beetje in de soep loopt, toch maar weer aan het schrijven geslagen. Deze keer openbaar, want vanaf nu wil ik er niet meer bang voor te zijn wat een ander van mij denkt. Iets waar ik nu misschien langzaam aan kan gaan werken

X