Mijn 10e verhaaltje alweer
Hier weer een gedichtje van iemand die ik ken
Dagen leef ik denkend aan mijn vroeger
Dagen die ik terugdenk aan thuis
Dagen door de gedachten verhuld.
Dagen de gedachten over: is het echt mijn eigen schuld?
Is het mijn fout, wat kon ik doen,
Of ben ik koppig, geef ik de rest de schuld,
Maar nu is het over met mijn geduld,
Ik denk dat het tijd is dat ik me verzoen.
Weken leef ik weer met mijn vragen
Weken denk ik, ik moet naar huis, ik ga beterschap beloven,
Maar weken dat doet zeer want na zo veel dagen,
Weken mijn gedachten weer naar boven.
Vragen doet de wereld dagen,
Waar waren we zonder al die vragen?
Maar net als die dagen denk ik weer:
Zou ik het vragen?