1010. Het tot ooit, MD

Dit is het dus, zeg ik luidop al glimlachend.

Het eind, een nieuw begin, zo begon het enkele dagen geleden en werd dit beslist over de dag heen na er jaren over te hebben getwijfeld. Dus ben ik hier om mijn laatste verhaal te vertellen. Een niet bestaande uit al wat er is gebeurt, niet waar deze plek mij heeft gebracht of een van jullie al ben ik dankbaar met de inmenging welke jullie brachten.

De avond dat mij werd verteld me niet meer te willen spreken ging ik samen met mijn broer Bas en een maat van hem, Ben naar de coffeeshop waar ik mijzelf niet langer thuis voelde na de 4 jaar dat ik niet meer rook. Toch lukte het me nog hen over te halen voor een biertje bij "afgekort" TM. Veel was er niet te beleven maar ik was weg, de hort op tot in tegenstelling van nu bijvoorbeeld maar dat is enkel vanwege de kater welke ik had en het uitje met de familie.

Wat er werkelijk toe deed was gisteravond tot vroeg in de ochtend. Nadat Charrel hier aangekomen was vertelde ik over het voorafgaande telefoontje van Mike of ik naar TM wou komen. Zo geschied zaten we daar enkele uurtjes later met R de huurder welke hier boven woont, zo had Mike ook een maat van hem meegenomen. Na een gezellige rit in de tram waarin we hele gesprekken voerden en de omstanders hier naar luisterden en zich er ook in mengden tot het vermaak van de conductrice aan toe.

Toen ik eenmaal naar buiten liep en menig persoon een fijne avond wenste sprak de conductrice mij nog vlug even aan met de volgende woorden: "Blijf vooral zoals je bent" Een mooi compliment, wat wel zo fijn was Toen wij eenmaal buiten liepen zwaaiden we met zijn alle de conductrice nog na uit vriendelijkheid, een vergeten eigenschap voor de meesten onder ons.

Één half uurtje later kwamen we aan bij TM waar Mike de mooiste plaatsen al had opgeëist voor de verandering mag ik zeggen. Na elkaar te hebben gegroet haalde ik de eerste ronde, 5 biertjes in totaal welk drastisch veranderde naarmate de avond in de ochtend verschoof maar dit komt zo nog aan bod.

De avond begon, de vrijheid was geclaimd en werd bewaard tot op de dag welke ik te nimmer nog zal ervaren. Charrel en Mike vertelden me over 2 dames aan de andere kant van het café welke hen toezwaaiden, sjans hadden waar ik op in ging door te vragen welke 2 dames ze bedoelden en hielden me lange tijd voor de gek door te zeggen dat de ene blond was. En dit dus niet het geval was.

Uiteindelijk vroeg ik hen waarom ze er niet op af gingen waarna ik ze betrapte op een dozijn smoesjes welke mij deed beseffen dat er van Mike zijn kant uit niks werd ondernomen, van Charrel daar in tegen kan ik het nog begrijpen maar hij kwam dan ook met een goed excuus aan. Toch was hij zo vrij uiteindelijk te vertellen om welke 2 dames het ging waarop ik vervolgens opstond en hun kant uit liep.

Zo bonden we een gesprek aan en vertelde ik hen wat Charrel en Mike mij vertelden, ook vertelde ik dat mijn beste maat mij vertelde een kort gesprek te hebben gehad met hen en vervolgens door hen, ofwel Bo en Di tegen mijn beste maat werd gezegd dat uiterlijk al is wat telt. Vervolgens schoten ze in de lach en ontkende Bo het, Di was daar in tegen wat slimmer in haar woord gebruik en vertelde me "Ja maar innerlijk maakt het uiterlijk" waar ik haar het grootste gelijk in gaf.

Zo gingen er 20 minuten voorbij, vertelde Bo en Di mij wat hun werk was, wat hen hier bracht en van alles en nog wat op een comfortabele en gezellige manier. Charrel zat ondertussen aan de tafel en had de impressie dat ik zo wel weer zou terugkomen, tot de klok 20 minuten aansloeg en hij toch maar richting ons kwam. Vervolgens stonden we daar nog één uur waarin onze plaatsen waren ingenomen door een groep personen waar ik positief, spontaan op reageerde.

Uiteindelijk vertelden de dames ons dat ze richting de C gingen en vertelden we hen dat we ze misschien daar weer zouden zien zonder iets te beloven wat uiteindelijk maar goed was ook. Toen we eenmaal gedag hadden gezegd liepen Charrel en ik weer naar de tafel toe en wist ik mijzelf een stoel te bemachtigen welke ik al snel weer moest afstaan doordat ik een weddenschap verloor.

Uiteindelijk pakte me dit zo slecht nog niet eens uit doordat één van de dames welke onze plaatsen hadden ingenomen zo vrij was op te staan en vervolgens op mijn schoot kwam zitten. Hele gesprekken volgende, een geweldig gevoel ergens te staan vergeleken met hoe het eens was, ik zag mezelf langzaam vervagen en één worden met de omgeving tot in tegenstelling van de jongeman welke Mike had meegebracht, verlegen en terug getrokken alsof ik naar mijzelf keek in een ver verleden.

Normaliter had ik alles aan de kant geschoven om deze kerel uit zijn schulp te trekken op een positieve manier, hier over nagedacht op welke manieren ik hem op beiden zijn benen kon brengen maar dit is niet langer zo, zoals het voorheen was en al wat ik qua daden deed bedoeld was om de ander een goed gevoel te bezorgen. Nee ditmaal dacht ik aan mijzelf en het plezier wat ik daar op dat moment had. En dus duurde het tot in tegenstelling van voorheen slechts luttele secondes voordat ik mijn blik weer afwendde.

Te midden het gesprek met Z probeerde ik mij in te houden wegens het feit dat ik al gedurende een half uur naar de wc moest maar dit zoveel mogelijk wou rekken. Toch liet mijn blaas me geen andere opties over en stond ik op na haar dit deels te hebben verteld. Toen ik terugkwam stond ze alweer op waarna haar plek direct werd ingenomen en we dus stonden totdat ik besloot op de kachel te gaan zitten welk niet al te comfortabel was. Z geraakte uiteindelijk in gesprek met een bekende van haar welke binnen kwam lopen en zocht ik de gezelligheid op bij L en degene welke bij haar zat.

Een stil figuur welke in gedag zei bij zijn binnenkomst en hier als antwoord "mooh" op kreeg. Even later zag R hem een joint opsteken terwijl hij nogal eenzaam om zich heen keek te midden van TM. Ah, vandaar vertelde ik tegen Charrel. Maar gelukkig was L er nog altijd maar haar vrolijke blik en enthousiaste lach. Zonder dat het mijn intentie was sloot ik degene ''Met de joint" af van het gesprek tussen L en mij. Dit maakte ik wel weer goed door spontaan voor te stellen elkaar te knuffelen.

Even later schoof ik tussen de stoelen langs, stond L op en zat vervolgens op mijn schoot. Sinds het moment daar beginnen de herinneringen zich te vervagen door het aantal Liter bier wat ik ophad denk ik. Al herinner ik mij nog goed dat L, Z, Mike, Charrel en ik nog naar de MacDonald gingen al kan ik er naast zitten moet ik toegeven aangezien ik Z weer bij TM tegenkwam toen we R gingen ophalen om vervolgens richting huis te gaan. Volgens traditie met de Taxi uiteraard.

Zo zit ik hier nu, na een smsje te hebben gekregen van Z, nu in gesprek met L en ik geniet. Het is voorbij hier, ten einde gebracht opdat ik gisteren leefde en me besefte dat dat hetgeen is wat ik wil zonder degene hier nog langer te spreken, toe te spreken of verhalen te plaatsen.

Want het belangrijkste verhaal wat er zich uiteindelijk afspeelt is daar buiten.

Moge het jullie allen goed gaan, Jos