1022. Leef
Aan de horizon een dag zich vormend. Kenmerkend aan de gloed van een ster, de zon welke zich boven de golven verheft. Sterk afstekend tegen de blauwe lucht zich weerspiegelend in de golven. Een romantisch, verwarmend spektakel elke dag weer. Zich weerspiegelend in mijn ogen op de korte momenten na dat ik dit hier en nu schrijf, zittend op een bankje aan het strand.
Een omgekeerde wereld, waar de dag nacht is. Het oosten het westen is. Dit is niet hier, dit is ergens ver... Ver weg. Een plaats in wat wij dromen, wensen en sprookjes noemen. De perfecte wereld in onzer verbeeldingen. Een fictief pad welke wij allen trachten te volgen.
Nu, hier in de realiteit... Wetende dat enkel de herinneringen nog zijn, het verleden voorbij en achter me gelaten.
Enkel hier zich kort en krachtig werend tegen de nieuwe ideeën en toekomst. Elke dag hetzelfde werk, elke dag hetzelfde ritme zonder de bijzonderheden van voorheen.
Hoe het ook wend of keert, ondanks alle tegenslagen kan ik niet ontkennen dat het leven van voorheen niet alleen zwaarder was maar ook leuker, boeiender. De dagen dat ik mijzelf in de diepte worp zonder te weten wat ik op mijn pad tegen zou komen tot in tegenstelling van nu, het nu waarin alles volgens de planning staat en gebeurt.
Laat mij weer huilen, laat mij weer voelen, laat mij het onmogelijke weer trachten te behalen al is het nog zo zeker dat dit niet zal geschieden.
Continue dacht ik dat mijn leven nog moest beginnen, nu weet ik dat toen het moment was dat ik echt leefde.
Een omgekeerde wereld, waar de dag nacht is. Het oosten het westen is. Dit is niet hier, dit is ergens ver... Ver weg. Een plaats in wat wij dromen, wensen en sprookjes noemen. De perfecte wereld in onzer verbeeldingen. Een fictief pad welke wij allen trachten te volgen.
Nu, hier in de realiteit... Wetende dat enkel de herinneringen nog zijn, het verleden voorbij en achter me gelaten.
Enkel hier zich kort en krachtig werend tegen de nieuwe ideeën en toekomst. Elke dag hetzelfde werk, elke dag hetzelfde ritme zonder de bijzonderheden van voorheen.
Hoe het ook wend of keert, ondanks alle tegenslagen kan ik niet ontkennen dat het leven van voorheen niet alleen zwaarder was maar ook leuker, boeiender. De dagen dat ik mijzelf in de diepte worp zonder te weten wat ik op mijn pad tegen zou komen tot in tegenstelling van nu, het nu waarin alles volgens de planning staat en gebeurt.
Laat mij weer huilen, laat mij weer voelen, laat mij het onmogelijke weer trachten te behalen al is het nog zo zeker dat dit niet zal geschieden.
Continue dacht ik dat mijn leven nog moest beginnen, nu weet ik dat toen het moment was dat ik echt leefde.
28 jun 2013 - bewerkt op 16 okt 2013
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 13 mei 2015 Mijn gedicht voor de gehuwden.
- O 19 apr 2015 Blij met wat je niet heb. ( 2 )
- O 16 apr 2015 Thunder Storm
- O 23 dec 2014 1056. Hard Times? Let's celebrate it ;)
- O 21 sep 2014 1055. De Leegte
- O 12 aug 2014 1054. Gevoel in grootte
- O 13 jul 2014 1053. Over bergen, door dalen vond ik jou <3
- O 12 jul 2014 1052. Gegeven momenten ( 1 )
- O 22 mrt 2014 1051 Getting it Back.
- O 10 mrt 2014 1050 Acht jaar MD ( 2 )
- O 18 okt 2013 1038. The Countdown
- O 16 okt 2013 1037. [Tekening]
- O 16 okt 2013 1036. Fantasy Happens
- O 15 okt 2013 1035. Days wil follow
- O 06 okt 2013 1032. 12 Hours Living