1023. Missing you

De dag kondigt zich aan, gapend open ik mijn ogen terwijl ik reik naar mijn mobiel... Het is een begin, op tijd in vergelijking tot de afgelopen maanden waardoor ik besluit nog even mijn computer aan te zetten voordat ik mijn werkdag begin.

Ergens in het donker slippen de herinneringen weg van mijn voorgaande droom. Een bijzondere, kan ik me wel herinneren terwijl ik ondertussen een bak koffie zet en een sigaret pak. Terwijl ik aan tafel zit me bedenkend waar de sleutels zijn gebleven zie ik een busje voorbij rijden met daarin naast de bestuurder een meisje, een meisje wat me weer doet terug vallen op de droom welke ik had.

Langzaam dringt het besef tot me door hoe kenmerkend het uiteindelijk was. Zo had ik ook eens een droom over een meisje uit een voor mij ver verleden. Ditmaal zonder duidelijke reden waar dit toen anders betrof. Toen wist ik de betekenis ervan en bij toeval kwam mijn droom toen ook uit.

Niettemin, zonder de ware betekenis er van te doorgronden voel ik wel het verschil. Alleen is hoe ik mij voel, eenzaam. Dan wel niet betreft vrienden, plezier of in de meeste tijd wanneer ik mijzelf van plaats tot plaats begeef. Nee, het enige contact resterende waar ik mijn innerlijk persoon aan toe vertrouwde, degene waar ik mijn hart bij legde is verdwenen, al zeker anderhalve maand. Maar dat is wat ik gewend van haar ben, bovendien maak ik het er zelf niet echt naar sinds ik nergens nog te bekennen ben behalve hier en via de telefoon.

Wanneer kom je toch eens langs vraag ik mezelf met het antwoord al bekend. Ze heeft tijd nodig, een jaar minimaal waarin elke dag het dubbele lijkt te duren wanneer ik aan haar denk, niet continue maar op zijn tijd. Kort maar krachtig. Wetende, hopende dat ze dit leest om dan toch op een bepaalde manier nog een band met haar te delen. Tegen niemand heb ik dit duidelijker gemaakt dan tegen jou...

De deuren zullen altijd voor jou open staan.