1027. The time is now.

Eenmaal de tijd gehad alles te laten bezinken, op een rijtje te zetten zijn keuzes gevallen en beslissingen gemaakt. Het besef dat alles werd vergooid, ik mijn leven liet leiden door mijn tekortkomingen. Altijd wist ik dat ik verkeerd bezig was, mezelf de belofte maakte te veranderen maar me hiermee slechts verder van het pad brengende.

Ik zie in wat de mogelijkheden zijn, dat ik nog jong ben en mijn leven nog kan herleven zoals eens het geval was maar beter. Daarop ga ik na dit verhaal slapen zonder mijzelf de belofte te doen ook werkelijk zo tussen de dekens te liggen. Zonder de belofte morgen op tijd op te staan en mijn hulp te geven aan degene welke dit verdienen. Van het weekend ben ik er achter gekomen dat mijn verleden...

Tot het verleden behoort.