1032. 12 Hours Living

Zeldzaam zijn de geschriften over een afgelopen avond, miniem is mijn drang te vertellen wat mijn leven hedendaags vormt en veranderingen brengt.

Met een nuchtere blik al staat mijn huidige situatie er niet naar kijk ik achter evenals voor mij maar dan in dit geval op korte termijn. Dit zal geen verhaal worden over de wolken welke zich samenpakken of verder trekken. Geen sprake over het goed en/of kwaad deze avond, omdat de toekomst evenals het verleden zich gericht op onlangs nog altijd zeer onzeker is.

Toch wil ik mij hierin uiten, of niet eens zo zeer maar voel ik de drang in mij opkomen deze ervaring zoals de andere, zeldzaam en waard het te herinneren tot het eind hieraan komt.

Met plezier verwijder ik de dop van deze pen en schrijf als volgt...

Met een biertje in de handen na onze ontmoeting proosten wij op de avond in de grote lijnen. Er waren bekenden al was het in vele gevallen enkel van gezicht. Bekenden welke we een glimlach of begroeting gaven maar niet verder als dat. Dit is hoe onze avond begon met de beslissing naar het volgende biertje te stappen op een andere locatie waar zich hetzelfde voordeed maar zich verder ontwikkelende. Zo zaten we uiteindelijk met hoe we onze avond begonnen 3 vrienden, nu 6 en we hadden het gezellig. Tot het moment waarop wij opstonden om naar een plek te gaan waarvan ik me de naam niet langer herinner. De gezelligheid ging hierop vooruit...

Sinds dat moment ben ik een stuk kwijt, niet wetende hoe wij hen, degene waarmee we later onze avond, nee ochtend verder vermaakten hadden ontmoet. Vaag kan ik me herinneren dat de rest ergens achter stond en ik in gesprek was, schijnbaar ben ik het dus zelf geweest. We spraken openlijk, iets wat ik mijzelf had verboden maar waarom eigenlijk vraag ik me zelf nu nog af? Deze mensen spreek ik wellicht toch nooit meer wat niet het geval was.

Met sluitingstijd waren degene waarmee ik in gesprek was en ik het niet eens met de tijd dat we elkaar hebben leren kennen verlangend naar meer wat zich bewees toen wij nog eens een half uur buiten stonden. Ondertussen was ik al duidelijk gecontroleerd door haar beste vriendin wat op een specifieke manier gebeurde waardoor ik het zag als hint. Toch is er niks gebeurt, al waren we bij haar thuis... Al maakte ik het eten voor de heren welke nog aanwezig waren met haar, al wandelden wij ruim een uur in de stad rond zoekend naar sigaretten, of was het meer de gezelligheid? Of was het toch wat anders...

Wij zaten op een bankje, ik met mijn arm om haar heen en we spraken... Op het bankje waar zij wou zitten. Het is niet na al het andere, na de intimiteit zich ontkennend, verstoppend maar toch zichtbaar. De klik welke we hadden dat ik het niet zag, misschien was het wel een maling ging het even door mij heen maar nee... Zo is zij niet weet ik al te zeggen. Desondanks ging ik er niet op in, hopende dat ze dit niet zal zien als een afwijzing maar omdat ik het fijn met haar had en niet langer het snelle type ben. Zeker niet met een meisje zoals zij is, te bijzonder om haastige beslissingen te nemen.

Uiteindelijk was het 12 uur 'smiddags toen ik thuis kwam, niet kunnen slapen omdat mijn hulp was vereist. Toch, voordat ik zo ga slapen wou ik dit nog vereeuwigen, niet dat ik het zal vergeten maar omdat dit het waard was eens de regels te verbreken.