1051 Getting it Back.
Vroeg in de ochtend na genoeg te hebben gehad van de serie welke ik volg. Zittende met de gordijnen gesloten, mijn eigen wereldje eventjes voor mijzelf tot ik lig en in een diepe slaap val. Het is alsof ik verward ben maar de omgeving zich desondanks zeer helder aftekent zodra ik mijn gedachtes de diepte in werp.
Het verleden niet meer of minder dan een droom is wat mij verwart omdat deze herinneringen er zijn. Alsof ze nooit de mijne waren. Het voelt alsof ik achter loop.
Sommigen van hier zagen het, mijn gevoelens geschreven of getekend in de ogen. Een tijd waarin ik aangevoeld werd zoals ik hen aanvoelde. Dit lijkt verdwenen te zijn, verstopt of verloren ergens op de weg naar waar ik mij nu begeef. Aldus vraag ik me af of ik het maar moet opgeven, er gewoon op kan wachten of er naar streven.
Het laatste jaar is er veel gebeurt, daarmee bedoel ik grofweg vanaf één jaar terug tot nu. Één jaar terug waren de littekens nog zo helder te zien, deel van mijn dagelijks leven waar deze nu slechts een vage herinnering lijken.
Ik kan niet zeggen dat ik de pijn mis maar de ervaring van het gevoel wel want hoe je het ook neemt emotie is een gevoel, iets wat kostbaar is.
En dus kijk ik terug met twijfels, had ik het toch maar moeten opkroppen ongeacht de risico's want had ik het gehaald, had ik iets kostbaars gehad wat ik verloren ben en zelden weer opdoemt.
Vele malen vroeg ik hier om hulp, hoe kom ik van dit gevoel af? Vandaag is de eerste dag dat ik vraag...
How to get it back?
Het verleden niet meer of minder dan een droom is wat mij verwart omdat deze herinneringen er zijn. Alsof ze nooit de mijne waren. Het voelt alsof ik achter loop.
Sommigen van hier zagen het, mijn gevoelens geschreven of getekend in de ogen. Een tijd waarin ik aangevoeld werd zoals ik hen aanvoelde. Dit lijkt verdwenen te zijn, verstopt of verloren ergens op de weg naar waar ik mij nu begeef. Aldus vraag ik me af of ik het maar moet opgeven, er gewoon op kan wachten of er naar streven.
Het laatste jaar is er veel gebeurt, daarmee bedoel ik grofweg vanaf één jaar terug tot nu. Één jaar terug waren de littekens nog zo helder te zien, deel van mijn dagelijks leven waar deze nu slechts een vage herinnering lijken.
Ik kan niet zeggen dat ik de pijn mis maar de ervaring van het gevoel wel want hoe je het ook neemt emotie is een gevoel, iets wat kostbaar is.
En dus kijk ik terug met twijfels, had ik het toch maar moeten opkroppen ongeacht de risico's want had ik het gehaald, had ik iets kostbaars gehad wat ik verloren ben en zelden weer opdoemt.
Vele malen vroeg ik hier om hulp, hoe kom ik van dit gevoel af? Vandaag is de eerste dag dat ik vraag...
How to get it back?
22 mrt 2014 - bewerkt op 23 dec 2014
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 13 mei 2015 Mijn gedicht voor de gehuwden.
- O 19 apr 2015 Blij met wat je niet heb. ( 2 )
- O 16 apr 2015 Thunder Storm
- O 23 dec 2014 1056. Hard Times? Let's celebrate it ;)
- O 21 sep 2014 1055. De Leegte
- O 12 aug 2014 1054. Gevoel in grootte
- O 13 jul 2014 1053. Over bergen, door dalen vond ik jou <3
- O 12 jul 2014 1052. Gegeven momenten ( 1 )
- O 22 mrt 2014 1051 Getting it Back.
- O 10 mrt 2014 1050 Acht jaar MD ( 2 )
- O 18 okt 2013 1038. The Countdown
- O 16 okt 2013 1037. [Tekening]
- O 16 okt 2013 1036. Fantasy Happens
- O 15 okt 2013 1035. Days wil follow
- O 06 okt 2013 1032. 12 Hours Living