1115. Vage, vervlogen dagen.
De dagen verschoven tot in jaren zonder de tussenstappen snel als het ging, zoals ik het me herinner maar in werkelijkheid anders verliep. Het verleden zonder de connecties om mij te herinneren hoe het was, zonder de reden. Vaag is wat toen was, vaag in de herinneringen evenals het gevoel. Van weinig tot nimmer de behoefte mijn gevoelens nog te beschrijven.
Van weinig tot geen talent het te verwoorden, vergaan en verloren te samen met wat eens was. Slechts de herinnering welke blijft als een boek wat ik eens las, fictief als dat deze plek lijkt te zijn. Toch wetende dat alles echt was en zal blijven. Uiteindelijk was het wellicht dan toch het best deze plek te verlaten al deed ik dit zonder de wil, zonder de kracht.
Het is werkelijk waar, het omschrijven van wat mijn gevoel is valt mij zwaar. Alsof ik bang ben teveel te vertellen, maar ja uiteindelijk ben ik degene aan welk ik alles vertel. Wetende dat de luisterende zich niet of nauwelijks hier bevinden.
En zo weet enkel ik ook de waarheid waar ik deze conclusie uit trek. En ben ik ook de enige welke deze waarheid gelooft en aanneemt.
Waar het op neer komt is dat al wat eens was al even vaag voor mij is dan dat dit verhaal voor jullie zou zijn en daarom ook heet het een Dagboek welke uiteindelijk slechts en enkel bedoeld is voor degene welke er in schrijft.
Shifter, man, 34 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende