1118. This is Eden
Uit mijn binnenste, een plek aan ver uitstrekkende stranden zonder de vervuiling en het bederf. Een zeldzame plek gekoesterd door mij. Een plek van rust en hartstocht. Lang waande ik mij op deze plek zonder er te zijn als een wereld in mijn dromen. Mooi maar vlug als een vogel.
In alle rust bewandel ik de paden, nooit aangelegd noch bewandeld als een nieuw nummer waarbij je denk dit is het maar na de 2e keer afgezwakt is als een eeuwenoud pad door velen gevolgd. Dit is een plek waar ik te nimmer over zal kunnen zeggen dat deze de mijne is.
Het leven weerspiegeld in het water aan de kusten, het leed ver achter de horizon. Niet aanwezig in gedachten en gevoel nu ik me op deze plek bevind waar ik mij eerst slechts waande. De vrijheid getekend in de alsmaar voortdurende trek van vogels welke zich hier nestelen het effect van deze wereld aanvoelend zodra ze de streken bereiken sinds de eerste trek een afdruk achter latend zich volgend in de vele generaties welke volgden.
Maar toch zo rustig, vredig zonder de zang van vogels met als reden een onverklaarbare macht welke zelfs hen welke ten alle tijden zingen tot zwijgen brengen.
Ik sta stil en voel de wind langs mijn haren welke lang, ongeschoren maar schoon zijn als een wildeman van eden. Jaren zou ik hier kunnen vertoeven met de omgeving als medicijn tegen eenzaamheid.
Vervult van iets waar geen verklaring voor is, zonder de drang deze te ontdekken bewandel ik deze eindeloze kusten...
Dit is wat het vinden van jouw vrede betekend, vertaald in woorden zoals ik dit ervaar.
Denk niet, sluit de ogen. Vind de rust en al is het maar voor een seconde, jij zal vinden dat ik voor mij persoonlijk ervaar.
In alle rust bewandel ik de paden, nooit aangelegd noch bewandeld als een nieuw nummer waarbij je denk dit is het maar na de 2e keer afgezwakt is als een eeuwenoud pad door velen gevolgd. Dit is een plek waar ik te nimmer over zal kunnen zeggen dat deze de mijne is.
Het leven weerspiegeld in het water aan de kusten, het leed ver achter de horizon. Niet aanwezig in gedachten en gevoel nu ik me op deze plek bevind waar ik mij eerst slechts waande. De vrijheid getekend in de alsmaar voortdurende trek van vogels welke zich hier nestelen het effect van deze wereld aanvoelend zodra ze de streken bereiken sinds de eerste trek een afdruk achter latend zich volgend in de vele generaties welke volgden.
Maar toch zo rustig, vredig zonder de zang van vogels met als reden een onverklaarbare macht welke zelfs hen welke ten alle tijden zingen tot zwijgen brengen.
Ik sta stil en voel de wind langs mijn haren welke lang, ongeschoren maar schoon zijn als een wildeman van eden. Jaren zou ik hier kunnen vertoeven met de omgeving als medicijn tegen eenzaamheid.
Vervult van iets waar geen verklaring voor is, zonder de drang deze te ontdekken bewandel ik deze eindeloze kusten...
Dit is wat het vinden van jouw vrede betekend, vertaald in woorden zoals ik dit ervaar.
Denk niet, sluit de ogen. Vind de rust en al is het maar voor een seconde, jij zal vinden dat ik voor mij persoonlijk ervaar.
22 mei 2013 - bewerkt op 16 okt 2013
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 28 jun 2023 Mijn dag zoals de zon aanschouwd.
- O 16 nov 2022 Breekbaar Steen (Dicht)
- O 07 jun 2021 Ademnood
- O 18 jan 2021 Mijn wereld vol monsters.
- O 19 okt 2020 Klein Fijn MyDiary
- O 08 dec 2019 Poortje Open, Oogje Dicht
- O 17 jan 2019 15 Jaar MD ( 1 )
- O 03 sep 2018 Schreeuw
- O 14 jul 2017 Waar is mijn dolk?
- O 07 apr 2017 The IF statement
- O 29 sep 2016 Strange Things Happening
- O 10 jun 2016 Mijn muur van vuur.
- O 03 apr 2016 Md Verlaten? ( 2 )
- O 17 nov 2015 Worship life by living
- O 23 aug 2015 Till next year! ( Thank you all! )