Gisteren heb ik 'mijn' blonde God gezien! Je weet wel, de buschauffeur... Hij zag er weer stralend uit! En én én, hij heeft drie keer naar me gelachen! Hmja, als ik nu een klein beetje lef had, dan zou ik z'n naam durven vragen! Bij de meeste mensen kan je een naam op hun gezicht plakken, maar bij hem lukt het niet... Hoewel hij er David-achtig uitziet.
Kleine boodschap voor mezelf: 'Doremi, flauwe trien, raap je moed bij elkaar en zeg iets tegen hem!!'
Ik zit met het probleem dat ik ongelooflijk verlegen ben! Telkens als ik hem zie word ik rood...