150ste gedicht&300ste verhaaltje
Een vage schim,
voor mn ogen.
wat is nu waarheid,
wat is nu gelogen.
steeds weer die pijn,
die ik van binnen voel.
maar door een masker,
snapt niemand wat ik bedoel.
mensen zien altijd een lach,
nee nooit verdriet.
Alleen ik ken mn diepste geheimen,
verder niemand niet.
Geheimen van een verleden,
vol pijn en spijt.
Herinneringen blijven,
ik raak ze niet kwijt Dit gedichtje gaat niet over mij ofzo, het kwam gistereavond in me op. Nou dit is mn 300ste verhaaltje, en toevallig is dit ook mn 150ste gedicht. Ik ben nu bezig vanaf December, nog geen jaartje dus, en hoop dat ik in December ongeveer 200 heb. In 1 jaar 200 gedichten gemaakt is wel netjes toch
? Nou zit nu op school, heb informatiekunde maar ik dacht, even snel dit gedichtje op MD zetten. ga nu weer verder voordat de meneer er iets van zegt ofzo
x.Only.Me., vrouw, 32 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende