25-05

03.44...
de babyfoon gaat...
hij is aan het huilen...
troosten in bed werkt niet..
dan maar eruit halen..

alles is goed, ventje lacht en grijpt naar mijn haar..

ik moet plassen..
ik leg ventje neer, en doe de deur weer dicht
ik ga plassen, op dat moment is het zover...

meneer komt de kamer uitstoven.
wat is er aan de hand? vraagt hij boos.
ik zeg hem dat ik dat niet weet
ik kan mijn zin niet afmaken of hij staat in de ventjes kamertje en heeft hem vast.
je hoort toch dat hij over stuur is?

ik heb geplast, en wel ventje weer overnemen.. maar nee, hij was er al mee bezig.
prima ga ik in bed liggen..
nee meneer had nog maar twee uur geslapen.. dus? je eigen keus, je was rond 9-nen thuis dus had je ook optijd in bed kunnen liggen..

ik zei hem zal ik hem dan maar een flesje geven? ja doe dat! kreeg ik als antwoord.

ik vind heel veel goed, maar IK ben degene die uit bed gaat, hij niet.
ik probeer ventje te troosten.. maar sorry hoor, als mijn blaas op knappen staat lukt dat niet.

maar goed, meneer zijn kop sprak weer eens boekdelen.
terwijl hij me gister ochtend had beloofd zijn uiterste best te doen.

lekker is dat..
hoe kan ik hem dan vertrouwen?

áls dit zelfs al teveel is?

ja een baby kan zomaar wakker worden, hij begint nu met dromen.
logisch...

bah!
hier baal ik van!