[28] verbetering..lees please..

de groene delen zijn de verbeteringen...

'Normaal gesproken had ik het gedaan, echt waar', zei Sanne. Ze stond tegenover haar buurvrouw die haar had aangeschoten toen ze op weg naar school was. 'Maar ik ben radeloos, ik heb je echt nodig', zei haar buurvrouw, 'ik kan Tom toch niet alleen laten vannacht'.

Sanne voelde zich in de hoek gedreven. Ze wist dat Natasja het moeilijk had als alleenstaande moeder van een geestelijk gehandicapt zoontje. Tom had vaak last van epileptische aanvallen en kon dan behoorlijk lastig zijn. Hij werd dan helemaal wild en had geen idee wat ie deed of zei. Het best kon je hm proberen te kalmeren, maar meestal had dat niet eens effect. Hij had gewon geen idee meer waar ie mee bezig was. Meestal was zo'n aanval na een halfuurtje weer voorbij, maar het bleef je bij. En nu Tom ook nog eens aan het puberen was, had Natasja het helemaal moeilijk in haar eentje. Maar ze moest ook begrijpen dat het voor Sanne niet echt prettig was om 's nachts alleen in huis te zijn met een gehandicapte jongen die ze best aantrekkelijk vond. Hoe kon ze dat voor hem verborgen houden.

Sanne was al een paar maanden hopeloos verliefd op Tom. Hij was zo verschrikkelijk lief voor haar. hij voelde het precies aan als ze zich rot voelde en was er altijd als ze zin had om lol te gaan maken. Een avondje bioscoop of een avondje disco was voor hem geen probleem. Het was nog nooit voor gekomen dat hij een aanval kreeg als ze uit waren. Hij was een echte vriend van haar geworden. Toen ze ontdekte dat ze hem leuk begon te vinden, had ze wat afstand van hm genomen. Ze wist dat ze hem pijn deed met dat, maar ze kon niet anders. Ze wist zeker dat het niet kon. Maar nu was het wel erg moeilijk om eronderuit te komen.

'Ik zal even kijken, maar ik heb het echt druk', zei Sanne in de hoop dat Natasja de hint zou begrijpen. 'ow, dankjewel!', zei Natasja. Sanne begreep dat ze eraan vast zat. Waarom kon ze nou niet gewoon nee zeggen. Net als een normaal persoon. Nou had ze weer geen avond voor zichzelf.

'Zou je rond 8 uur hier kunnen zijn?', vroeg Natasja, 'Dan kan ik Tom nog even voorbereiden'. 'Uhm, ja is goed..' zei Sanne terwijl ze zichzelf in gedachten voor dr hoofd sloeg. Wat een mietje was ze ook.

Op school kon Sanne haar gedachten er niet bij houden. Ze kon maar niet begrijpen waarom Tom zo behandeld werd. Die jongen was oud en wijs genoeg om voor zichzelf te zorgen. Van z'n handicap merkte je helemaal niks en ze wist zeker dat ze weer de hele avond op de bank film zou moeten kijken. En flink in de verleiding zou komen om tegen hm aan te kruipen. Dat werd oppassen vanavond. Misschien moest ze maar wat huiswerk meenemen. Kon ze zich ergens anders mee bezighouden.
Die avond piekerde Sanne over de pyama die ze mee zou nemen. Ze had haast alleen maar doorzichtige dunne dingetjes, maar dat wilde ze nu absoluut niet aan. Wat zou Tom wel niet gaan denken. Ze wist dat ze er goed uitzag in zo'n pyama, ze was dun en had een goedgebouwd figuur. En haar blonde haren die over haar schouders vielen zouden het plaatje afmaken. 'Sanne hou je in!', sprak ze zichzelf streng toe,' Het is niet de bedoeling dat je die jongen gaat staan versieren'.

Toen Sanne om 8 uur aanbelde bij de buren deed Tom open. Zoals altijd zag hij er fantastisch uit. Met z'n donkere haren en ogen had hij een mysteries uiterlijk. En door de vele sporten die hij deed zich niet te vervelen had hij een goed lichaam gekregen. Vooral z'n armen waren verschrikkelijk gespierd. En dat wist hij, hij deed er alles aan om dat zo vaak mogelijk te laten zien.

'Kom binnen meissie', zei Tom. 'Dankje', zei sanne terwijl ze naar binnen stapte. Haar jas werd aangepakt en op een hoopje op de grond neergekwakt. 'Hmm..erg netjes is ie niet', dacht Sanne terwijl ze de huiskamer inliep, waar Natasja al op haar stond te wachten voor de laatste instrutcies. 'Er staat eten en drinken klaar in de keuken en ik heb een paar films voor jullie gehoord', zei Natasja, 'hou je van romantische comedies?' 'Uhm..j-j-ja hoor..'stamelde Sanne. 'waarom nou weer precies dat soort films, ze had het al zwaar genoeg', dacht ze terwijl ze in de richting van Tom keek. Toen hij zag dat ze keek, keek hij snel weg met een lichte blos op z'n gezicht. Dit ging me het avondje wel worden.

Nadat Natasja was vertrokken klommen ze op de bank met een grote zak chips en de films binnen handbereik. 'Kies jij maar', zei Tom, 'Het maakt mij niet zoveel uit'. Sanne koos de minst romantische film uit en drukte op play. Ze ging er eens lekker voor zitten.

Al snel zat ze helemaal in de film en vergat ze alles om zich heen. Tom daar integen kon zijn ogen niet van haar afhouden. Elke keer als hij ging verzitten probeerde hij dichterbij haar te komen. Hij moest weten hoe ze rook. Dan had hij in ieder geval iets van haar in zijn gedachten. Tom was erg goed in het verbergen van zijn gevoelens, waardoor hij Sanne nooit had hoeven laten merken hoeveel hij voor haar voelde. Als hij alleen op zijn kamer was kon hij alleen maar aan haar denken. Haar mooie blauwe ogen verdwenen elke minuut in zijn gedachten. Hij wist dat er iets aan de hand was, want hij had Sanne de laatste paar maanden haast niet meer gezien. Hij was daar best blij mee, want het was nu een stuk makkelijker om zijn gevoelens te verbergen. Maar nu hij hier zo naast haar zat, kwam alles weer terug. Wat zou hij nu graag tegen haar aan willen zitten. Een leuk gesprek hebben, zoals ze die altijd hadden. En haar lach weer horen, die hij zo had gemist. Maar hij wist dat hij dat niet kon. Wat moest Sanne nou met een gehandicapte gozer.

Toen er drie films waren gekeken en alle chips opwas, besloten ze te gaan slapen. Sanne zou op de kamer naast Tom slapen, voor het geval hij last kreeg van een aanval. Ze moest dan snel bij hem zijn om hm te kalmeren. Ze had het pas één keer meegemaakt, maar dat zou ze nooit meer vergeten. Tom had schreeuwend op de grond gelegen, met z'n handen om zijn keel heen gekneld. Ze had hem moeten slaan om aandacht te krijgen. Na een half uur was hij helemaal gekalmeerd en wist hij niet wat er was gebeurd. 'alsjeblieft, laat dat vannacht niet gebeuren', dacht Sanne.

Toen Tom zeker was dat Sanne sliep, klom hij uit z'n bed en sloop zachtjes naar de deur. Hij moest haar zien. Ze zag er zo sexy uit in die pyama. Ook al was het een verschrikkelijk oud ding. Zij zag er altijd goed uit.

Hij sloop zachtjes de gang op en deed de deur van Sanne's kamer voorzichtig open. 'Zou ik bij haar in bed durven kruipen', vroeg hij zich af, 'even snel, ze zou er niets van merken'. zachtjes liep hij de kamer in en hij sloop naar het bed waar Sanne in diepe rust was. Ze had haar dekens strak om zich heen geklemd en ademde met lange halen. Langs haar wang liep een lange traan. 'Waarom had ze gehuild?', vroeg Tom zich af, 'zu het om hem zijn geweest?'

Voorzichtig maakte hij de deken los en klom naast haar in bed. "wat ruikt ze toch lekker',dacht hij,'ow, wat zou ik haar graag willen zoenen'. Deze gedachten bracht hem heel erg in verleiding om zijn lippen op die van haar te drukken. 'Zou hij het durven', vroeg Tom zich af,'Er is maar één manier om daar achter te komen'. Heel voorzichtig draaide hij zich naar haar toe en drukte zijn lippen op die van haar. Oh, wat voelde dat goed. Dit had hij al zolang willen doen.

Doordat Tom in gedachten verzonken was, merkte hij niet dat Sanne wakker werd. Toen ze Tom zag schrok ze zich dood en sprong snel het bed uit. 'Wat deed hij in haar bed',vroeg Sanne zich af,'en waarom?'.

Tom sprong snel op en bood zijn excuses aan. 'Dit was niet zijn bedoeling geweest, echt niet. Hij had alleen zo naar haar verlangd. Hij wist niet hoe hij ermee om moest gaan en dit had zo aantrekkelijk geleken', stamelde Tom. Door zijn geratel had hij niet door hoe Sanne naar hem keek. Ze keek vol verlangen naar zijn ontblootte gespierde lichaam en had moeite om zich in te houden.

Toen Tom eindelijk klaar was met praten, liep Sanne naar hem toe en drukte haar lippen op de zijne. 'Ow, wat voelde dit goed zeg', genoot Sanne. Dit had ze al zolang willen doen. Zachtjes trok ze hm haar bed in waar hij bovenop haar ging liggen..