29-3-2021

Het is alweer even geleden. Ik schrijf nu omdat er weer iets is gebeurd op werk.
Ik moest afgelopen vrijdag een project nakijken met mijn baas. Dus ik ging eerst naar de wc en daarna gelijk door naar het kantoortje om te vragen hoelaat we dat konden nakijken. 10 uur was goed. En toen zei hij: mag ik iets tegen jou zeggen? Ik vind dat je wel actiever mag lopen door het pand heen, af en toe denk ik: als ze nog langzamer loopt valt ze om. Ik irriteer me er mateloos aan. Hij zei het wel normaal, dus ik gaf normaal antwoord dat ik altijd zo loop en ik vroeg of hij er al langer last van had. ''Ja al een hele tijd'' en toen ik vroeg waarom hij niks had gezegd was het: ja dat vind ik lullig... Nee nu is het zeker niet lullig... Dus ik heb gezegd dat ik erop ga letten...
En daarna moesten we dat project nakijken en ik keek verkeerd, dus ik wist niet helemaal wat ik er nou had neergezet. Ik was even in de war. Hij begon wéér met het riedeltje dat ik niet wist waar ik mee bezig was, dat ie dat al vaker had gezegd.... echt met zo'n zucht in de toon. Ik heb mezelf toen wel weer herpakt want VERDOMME ik had het zo goed voorbereid, ik wist wat er moest gebeuren, dus dat heb ik na het ''foutje'' laten weten, en uitgelegd hoe ik dacht... Als ''excuus'' ging hij toen ineens heel geïnteresseerd doen in wat ik 's avonds zou eten, en hoe het koken ging voor mij alleen.. Dat is zijn manier van ''sorry'' zeggen.... Ik weet niet echt wat ik hier nou mee moet. Ik word van dit soort dingen heel erg onzeker en klap dan dicht. Iemand tips?