3: Gehandicapt deel 2.

[...vervolg op deel 1.]

Een keer ben ik echt heel erg gekwetst. Ik zat in groep 5 en ik had sportdag. maar je moest zelf zorgen dat je thuis kwam. Dus ik liep alleen naar mn fiets en er stonden een paar van die asociale jongens. Hun zagen hoe ik liep en begonnen te lachen. Ik keek niet op of om, en deed mn fiets van t slot. Hun zo; ieeeeeeeel kijk dat enge kind met die rare benen. Tja, toen kon ik mijn tranen niet binnen houden. Dat kwam er zó hard uit dat het meer pijn deed dan een klap. Op school had ik ook veel ruzie met een meisje uit een groep lager, dat mij de hele tyd uitschold en nadeed. Ik heb toen gezegd dat ze haar bek moest houden. Kwam er later een lerares aan; Christina, ik wil niet dat je tegen Claudia zegt dat ze haar bek moet houden. Ben er maar niet op ingegaan. Volgens mij wist die vrouw het verhaal niet. Ik zag er toen nog wel tegenop om naar de stad te gaan. Al die blikken op mijn benen gericht. Afschuwelijk. Ik kon trouwens wel op een tweewieler fietsen. Wat ze ook nooit hadden verwacht. Ik was natuurlijk heel blij dat ik kon lopen en kon fietsen, al was het moeilijker dan anderen. Maar toch voelde ik me kut. Vaak kon ik niet meedoen met gym, en ik werd vaak als laatste gekozen. Toch heb ik nooit opgegeven. Op een gegeven moment begon ik goed in sommige dingen te worden met gym waarbij je niet zoveel moest doen met de benen, zoals badminton en basketbal. Toen ze erachter kwamen dat ik daar niet een van de slechtsten in was werd ik ook vaker en eerder gekozen. Dat gaf me wel een goed gevoel...

[In het eerste deel word ook veel verteld]