30 jaar , zo jong....

Ramon van Breukelen, zo heette hij.
Toen ik net verkering kreeg met mijn vriend had Ramon verkering met de buurjongen en mattie van mijn vriend.
We zijn zelfs nog eens met zijn allen gaan zwemmen. Ik heb er nog foto's van somewhere.
Ok de verkering ging uit. De vriendschap met de buurjongen bekoelde, Ramon zagen we eigenlijk niet meer.
Gisteren het nieuws dat Ramon van 10 of 12 hoog naar beneden is gesprongen, vorige week Donderdag.
Er was inderdaad zo'n dag dat de sirenes door de buurt gierde. Achteraf dus vanwege dat er iemand van de flat is gesprongen.
Ramon dus...


Ik zag ook dat zijn ex schoonfamilie geld gedoneerd heeft voor de begrafenis want donaties zijn hard nodig.
Niet verzekerd of zo.
Vandaag was er afscheid nemen. Ben niet geweest. Geen energie om weet ik veel waar heen te fietsen.
Ik wilde wel gaan maar dan wel samen met mijn vriend. Tis ook wel eng om iemand opgebaard te zien liggen.
Morgen word hij begraven. Mijn vriend moet werken, kan niet gaan maar Ramon word in de woonplaats van mijn vriend zijn neef begraven.
Dus we kunnen nog altijd privé een bloemetje gaan leggen zei mijn vriend.



Zo jong nog, 30 jaar...
Op zo'n leeftijd hoor je dromen na te jagen. Laten mensen maar lullen , zullen we ook wel over mij gedaan hebben.
Wanneer je dromen hebt dan heb je passie.
Ramon toen we destijds contact hadden was nog heel jong en aantrekkelijk, fotomodel typetje.
Volgend mij had hij net als ik zich opgegeven als figurant voor fimcastings en zo , om er vervolgens achter te komen dat het ook niks oplevert.

Hahaha!

Dat bedoel ik nou met dromen hebben en najagen. Hoe mooi is dat?
Ik vind het daarom heel erg triest dat iemand nog maar 30 jaar ervoor kiest om uit het leven te stappen.
Hoe diep ongelukkig moet je wel niet zijn om ook nog eens ervoor te kiezen van een flat te springen.




Ik merk deze dagen op dat ik niet gemotiveerd ben.
Ik ben dan ook 43 en de dingen die je najaagde kom je ook achter dat dat het ook niet is.
Wat is het dan wel?
Accepteren dat ik niet gemotiveerd ben , geen zin heb om een badkamer schoon te maken wat al maanden vies is.
Dat ik geen ambitie heb in het verdere leven, geen huis heb met allerlei interessant meubilair om mee uit te blinken.
Ik zal wellliswaar talent hebben maar het heeft mij geen glanzende carriere bezorgd. En mensen met een glanzendne carriere zijn vaak harde werkers. Ik ben liever lui als moe en met name niet, zelden gemotiveerd.
Ik voel me leeg, geen doel, geen passie. Het zij zo. Ik trek me terug in de kamer , doe mijn oortjes in en heb zin om wat te rappen.
Amethist, dagdroom en paradijs/psychedlic.
Het doet me goed en brengt me meteen weer in de juiste vibe en energie.
Het word Rick James, knallen maar met mijn oortjes in. Instrumentals uploaden in smule. Lekker zingen.
Mijn vriend zegt dat hij mij helemaal beneden bij de buurman kon hgoren zingen.

Ik ben gewoom blij dat ik voor nu even weer passie voel. Want passie doet leven.
Of het nou muziek is, een goed, leuk of spannend boek. Of het gewoon puur strijden is voor je vaderland of voorvaderen....

Als je geen drive hebt, geen passie hebt , geen hoop hebt dan ben je dood van binnen.
Moet ook zeggen dat zulk nieuws van zelfmoord van een oudbekende er onbewust toch echt wel in hakt. Dus effe lekker keiharde funk muziek en gewoon lekker uit mijn dak gaan is mijn manier om waardig afscheid te nemen van Ramon.
Het is al erg genoeg maar tegelijkertijd is dit meteen een reminder om mensen in hun waarde te laten die we toch niet begrijpen.
Geluk zit hem niet in al die dingen waar mensen mee pronken. Ook mensen met geld en een dure auto rijden zichzelf opzettelijk de gracht in omdat ze diep ongelukkig zijn.


Waarom kiest een jongen van begin 30 uit het leven te stappen?


Ik weet het niet en wil het ergens ook niet weten omdat ik mij niet wil openstellen aan ongelukkigheid.
Het gaat mij dus te ver om iemands p[syche te verdiepen, de hoe en waarom.


Ik kan alleen maar zeggen spiritueel gezien dat mensen die ervoor kiezen om hun loopbaan uit te zitten op deze aarde bepaalde thema,s meekrijgen in het leven.
Dat valt gewoon niet mee, dat kan heel erg zwaar en verwarrend zijn.
Familiesystemen wat voor energetische belasting zorgt, oud karma uitwerken etc.
Sommige mensen zitten midden in het proces van oud karma uitwerken en hebben nog een heel eind te gaan. Misschien wel meerdere levens om weer in een lekkere flow te komen.
Anderen die zitten in het proces dat oud karma nu word uitgewerkt , ze shiften naar de volgende level of dimensie en zitten hoog in hun energie.
Het leven begint nu eindelijk te lopen,het leven lacht ze toe.


Moeilijk lijkt mij dit voor de nabestaanden ook om op zo'n manier een dierbare te moeten verliezen.


Igv wens ik wel dat Ramon waar hij nu ook zijn mag rust mag genieten.
Maar diep van binnen weet ik ook dat dit geen vredig heengaan is geweest. Van 10 hoog naar beneden springen.
Dat laat toch een bepaalde indruk achter en vraagtekens....



Voor nu laat ik het hierbij
30 jaar is gewoon heel erg jong...