31-07 1967 *deel 1*

na dat er dus een bom was afgegaan
kon ik het niet laten mij zelf te laten gaan
mijn vriend lag dood, meters van mij af
het was niet eens meer echt
mijn gedachten waren verstomd
blind met woede, blind voor mijn verdriet
liep ik zo van hem weg
het deed me niets meer, hij was dood en dat was het dan
ik pakte mijn tas en geweer
ik had hier niets meer wat mee moest
en had zelfs niets meer achtergelaten

ik zag hoe de mensen rennend naar het lijk toe liepen
het was maar een lijk
een van de vele in de oorlog
ik kon me er niet toe zetten,
nee ik dacht er niet eens aan te helpen
ik liep weg, als of je weg loopt van een bus halte
waar je net bent uit gestapt
zonder enige emotie aan de plek of situatie

mijn woede was groot
en ik kon verder niets doen dan terug gaan naar het basis kamp
koud en met een ver starende blik liep ik langs de mp's
t was geen probleem, zij herkende mij en ik kon zonder moeite doorlopen

in een van de barakken werd er luid geschreeuwd
het ging over de bomaanslag
mijn woede werd iets ontnomen
toen ik duidelijk hoorde dat er een actie gepland werd
een officiele tegen actie
met al die broekies die beter weten
dacht ik nog

maar er was voldoening, wraak ?
met enig geluk kon ik me in de missie werken
via via diensten wisselen en regelen was ik onderhand wel gewend
vaker dan een ander had ik dat al gedaan
omdat ik niet meer gezien had, maar langer daar was

nu een drietal jaar verder wist ik mijn weg goed te vinden
kon ik mijn eigen weg lopen in de burocratie van de oorlog
zelfs mijn eigen plannen en ideeen kon ik kwijt
en tot bijna het kleinste detail realiseren
als soldaat en als hoer werkend om mijn ding zo te vormen

de helicopter voor de missie draaide warm
het was nog vroeg en koud in de donkere ochtend
een kleine groep pakweg tien twaalf man
volledig in uitrusting en geschilderd gezicht
zwaar bewapend om hangen met kogels en granaten
het was een seek and destroy missie
simpel gezegd
zoek en gij zult opblazen
ons doel was even simpel als verborgen
een tunnel in een dorp
het dorp was een 15 mijl verder op
met 7 mijls laarsen dus iets als twee stappen
maar tja met een schoen maat 10 kom je niet ver
zeker niet door het drassige land van de delta

enigzins gunho en trigger happy
zaten we in de heli
en werden we gedropt
afdalend met een touw door de dicht begroeide bossen
doorgaans was het een open veld
maar een vroege ochtend maakte dat onmogelijk
en niet onopvalled genoeg
de bomen vingen veel meer het geluid van de slaande rotor bladen
dan de open velden dat kunnen doen

in 4 groepen liepen we op weg naar ons doel
twee groepen van twee en twee van drie
de twee tallen namen stelling rond het dorp
noord en zuid posities
de drietallen liepen binnen via de west kant
noord west en zuid west
ik zat zelf in de zuid west groep
wetende dat ik relatief goed gedekt was
de sniper teams die het hele dorp overzagen
zij zouden zeker optijd melden wanneer er beweging zou zijn

het was niet ons doel en plan veel doden te maken
slechts de tunnel van het verzet te vinden
en die op te blazen zonder verder iets te doen
althans iets extra's te doen dan het nodige om veilig weg te komen

onze inlichtingen dienst zou volgens bronnen zeker zijn
van de tunnel, een die een nagenoeg directe ingang was tot een munitie depot

wij moesten een "pakketje droppen" en ongezien weg gaan
zo in perfectie het te laten lijken op een ongeluk
mocht het anders lopen, dan zou het een verkennings missie zijn
die onoverhoopt uit liep in een vuurgevecht
in het geval dat het niet hanteerbaar zou zijn
en de perfectie gecompromiteerd zou worden
dan zouden we vrij zijn om te doen wat nodig
zoals alle andere seek and destroy missies