31237gkbvo5129 Arme Achaziyah Brekebeen&Sukkelaar?

HIJ WÀS BEPAALD NÍET GESCHÌKT VOOR 'T KÓNINGSCHAP! Hij was líef, mijn arme zoon, 'n schat, die 'n geslaagd schrijver of zoiets hàd kùnnen wòrden, zó ráár àls híj spràk, maar die het verschrikkelijke noodlot tròf dàt hij als króónprìns gebóren wèrd?! Hij wàs nog geen twee jaar koning toen ik, midden in de NÀCHT, door geschreeuw gewèkt werd? Ik haastte me naar de Binnenplaats! Dáár làg de kóning, te midden van het panisch personeel, kreunend op de grònd! Hij was door 't Traliewerk vàn het Bóvenvertrek GEVÀLLEN, het zèlfde traliewerk waarvoor Achav me al tijdens ònze Éérste NÀCHT Sámen gewaarschuwd had. Ik keek naar boven en zag daar, snèl wegschietend, een schimmige gestalte in fladderend nachtgewaad!! Géén mèns zóu háár hèrkènd hèbben bij 't flakkerend licht van de fàkkels, maar ÌK wèl: Athaliyah schoof dáár vóórbíj, vlùchtend náár háár vertrèkken! 'n ÍJskoude WÌND snééd dóór míjn hàrt, nog vóór-dàt ÌK íets begréép van wàt er vóórviel! Voor MÍJ stònd het vàst: wàt Athaliyah ook hàd gedáán ìn 't slaapvertrek van de kóning, ut wàs níet plúis! Met bònkend hàrt gaf ik bevélen! Ik liet de kermende Achaziyah naar mijn vertrekken brengen, riep dokters & tovenaars, de priesters & kruidenvrouwen naar het Paléis òm de KÓNING te rèdden?! Maar aan Achaziyahs lìchaam mankeerde níets, geen botbreuk & geen verwonding, níets! Tòch wàs híj zíek, hij kwam niet óveréind! Ik keek naar hem, ik zàg zijn ógen, ik wìst dàt hij stèrven zou. Ik huilde niet, maar zocht Athaliyah op. 't Was al bijna dàg & zij dééd òf ze slíep! 'STÁ ÒP!' zei ik. 'UW BROER, DE KONING, IS STERVEND!' O dat gezìcht dat nèt dééd òf het schròk, ik hàd het kunnen sláán tot blôedens tóe, maar ik dééd níets. 'IK ZÀG U,' zei ik kalm. 'Ú WÀS VANNÀCHT NÍET HÍER, MAAR DAAR WAAR Ú NÍET HÓÓRDE TE ZÍJN! ÌK ZÀG Ú, VLÙCHTEND ÀLS 'N DÍEF!' Ze keek me aan met haar pik zwarte ogen, waarin ik ondanks alles Achav zàg, maar wat zijn blik heldhaftig & ònschùldig gemaakt had, zag er bij haar verdòrven uit!!
'IK GEEF U DE KEUS,' zei ik, terwijl ik huiverend haar blik doorstond! 'ÒF ÌK LÁÁT Ú VERDWÍJNEN, ZÓ GRÒNDIG DÀT NÍEMAND ÓÓIT ÍETS MEER VAN Ú HÓÓRT, ÒF U GAAT ÒNVERWIJLD TERÙG NAAR YORAM VAN YEHOEDAH! BESLÌS NÚ! ÌK WÀCHT!' Ze staarde me nú alwéér áán: ze peilde me, nòg níet bereid zich aan míjn WÌL te ònderwèrpen! ÌK weerstònd haar & zàg haar brein 't winnen van d'r hart! Ze glimlachte brutaal & zei: 'DÓE MÈT MÍJ WÀT Ú WÌLT, MÓEDER!' Ik knikte. Mijn hàls wàs stíjf. 'ÌK WÌL Ú níet meer zìen,' zei ik. 'Vertoon u níet búiten uw vertrèkken! MÁÁK u gerééd voor uw reis naar Yeroesjalayiem!' Ik draaide me om & verliet haar vertrekken......