31412gkvo5190b ik keek wanhopig om me heen, ~~~~~~

Q
OP ZÓEK NAAR ÍEMAND DIE ME BEGREEP,
MAAR IK ONTMOETTE ALLEEN ONBEGRIP! IEMAND IN ZÉÉ GOOIEN IS IMMERS GEEN ONDERDEEL VAN HET ZEEMANSFATSÓEN?
ZE KEERDEN ZICH MOPPEREND VAN ME ÀF, KROPEN OP DE DOFTEN EN BEGONNEN WOEST AAN DE ROEIRIEMEN TE TREKKEN!!!
Ze probeerden op eigen kràcht het schip aan land te krijgen, aar de Zéé werd steeds woester omdat Gòd steeds woester werd......
"GOOI ME IN ZEE," schreeuwde ik boven de storm uit! "DÀT ÌS DÉ ÉNIGE MANIER OM MIJN GÒD TE KALMEREN!" Ik wilde dóód, ik zèg 't maar eerlijk! Ìk wìlde géén scheepsramp op mijn gewéten HÈBBEN. Ìk wilde bóvendíen voor àltíjd van de góden àf, de vergetelheid in, dé plááts wáár vàn dé mèns níets méér overblijft dan een vage schim & waar hij àn niets meer wéét: hèt dódenrijk! Ik was al eerder dood geweest, dus ik wìst waarnáár ik verlàngde: naar de eeuwige Stìlte! Ik schreeuwde opnieuw: "GOOI ME..."'
'Hó, stòp,' riep ik. 'WÀT ZÉI Ú?'
'Ik zei: '"GÓÓI ME...!"'
'Néé, néé, dáárvóór, wat zei u dáárvóór?'
Yonah keek me wazig aan.
'Het was iets met "dóód" erin,' zei ik. Ik hoorde aan mijn suizende oren hóe òntzèt ik wàs.
'Dàt Ìk àl éérder dood was geweest?' vroeg hij.
'Ja dàt!'
Hij móest het me úitleggen, want hóe kòn je een mens geloven die dàt soort dingen bewéérde?
'Kèn je dat verhaal niet?' vroeg Yonah verbaasd. 'Hebben je ouders je niet opgevoed? Láten ze je zómaar, zònder Énige kènnis lòs op de wéreld?'
Ik keek hem aan & vóelde dat mijn mònd ópenviel!
Hij sloot vermoeid zijn ógen en zùchtte. 'Nou goed,' zei hij. 'LÚISTER! Ik zal proberen goed te maken waar je ouders in gebreke zijn gebleven! Herinner je je dat de profeet Elia moest vluchten voor Izevel, dat krèng uit Tsidon?'
15 apr 2018 - bewerkt op 18 apr 2018 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Asih
Asih, man, 79 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende