'ÍEMAND TOT KÓNING ZALVEN!
Ìk KÒN mezèlf vergelijken mèt Proféten als Sjmóe'ël & Náthàn!
Ik zou wereldberoemd worden, want mijn náám zóu voor ééuwig gekòppeld worden áán de náám vàn 'n Kóning! YÓNÀH!
De Gróte Proféét YONAH! Jíj zègt dàt je profetès bent! Bèn je al bij 'n Kóning gewéést? Dàt Hèlpt hoor! Maar zorg wèl dàt ze jouw naam aan die van de koning vastplakken, want ànders Hèlpt het níet! Dus toen ik daaraan terugdacht in die vissenbuik werd me opnieuw de adem afgeknepen door de stank, want íederéén wìst dàt een profeet Yehoe tot Kóning hàd gezàlfd, maar níemand wist hóe die profeet heette?! Níemand! De grote profeet was anoniem gebleven.'
'Gelùkkig maar,' zei ik.
'Gelùkkig maar? Hóezó?' riep Yonah verbitterd úit.
'Omdàt Yehu 'n èngerd was!'
Yonah haalde z'n schouders op. 'Wat maakt dàt nou úit? Àlle koningen zijn engerds! Het gaat erom of je met de herinnering aan zo'n eervolle opdracht dríe dágen Làng kùnt óverléven ìn 'n vìssenbuik!'
Ik knikte. Yonah hàd het overleefd, zoveel wàs zéker, al begreep Ìk níet dàt de herinnering aan Yehu dáár íets mee te maken zou kunnen hebben?
'Ik slikte dus mijn oude teleurstelling wèg & concentreerde me in de vissenbuik op mijn tòcht naar Ramot in Gilead uit 'n vèr verléden.
Dàt híelp, want 't landschap van Gilead ìs verrukkelijk èn het rúikt er aar geurige kruiden. Het is vèr wèg. Helemaal aan de overkant van de Yardeenriviet en ten noorden van de rivier de YABBOK, daar waar ooit YA'AKOV 'n robbertje vòcht met GÒD!
Ik was in gedachten vèr bij de Zéé vandáán. Vèr vàn de vìsserswereld. Vèr vàn die immense stànk die het leven vergàlt!
Van díe herinnering knapte ik òp?! Ik kòn weer ademhalen! En eindelijk, ja eindelijk begreep ik dat ik niet dood was, want wie dóód is, heeft geen herinneringen! Ik was ergens in zee, onder wáter, maar ik kòn ademen...