31440127b dat postkantoor in Jeruzalem ~~~~~~~~~~~

Q
WAS 'N MOOI MODERN GEBOUWTJE, NET BUITEN DE DAMASCUSPOORT, GELOOF IK. IEDEREEN DIE BINNENKWAM WÈRD 'r gefouilleerd, maar toeristen niet. Toen ik er 'n keer met 'n andere Nederlander samen binnenkwam, vond die dat maar discriminatie: hij ging voor de agent staan & hield z'n armen wijd uitéén, maar de agent zei niets & gebaarde alleen maar van dóórlopen! 't Was 'n jongen van amper twintig schat ik, tamelijk klein & blond, en hij heette Wim van Asselt. Hij zwierf al maanden rond, zo vertelde hij, liefst bij de zigeuners in Europa & bij bedoeïenen in 't Midden-Oosten. Hij had 'n tijdje in kibboetsen gewerkt, & was net 'n dag eerder door de Man-delbaumpoort naar 't Jordaanse deel van de Oude Stad 'Al Quds' gekomen. De eerste nacht had hij geslapen in Maison d'Avraham op de Olijberg. Hij had gegeten bij Aboe Yoessoef vlak naast Uncle Moustache achter de Damascuspoort. En hij kwam mij tegen bij de redactie van 'n krant, maar we hadden elkaar overal tegen 't lijf kunnen lopen. Ná het verwesterde Israël was 't oude Jordanië een schòk, zei hij, "de Arabische gebedsoproepen via luidsprekers: LAILLAHAILALLAHMOEHAMMADRASSOELALLAH, INSHALLAH, ALLAHOEAKBAR,'! Hij kon al tot tien tellen van wahad, tnien, telateh, arba'ah, gamsa, setta, seba'a, temaneh, téésja'a en àsjera, & dreunde allerlei losse woorden op als 'choebes, tamam, majjeh, shrabsjai, Saba'alchèr, yoem, laylah, mapsoet'....... Maar dus verder gingen we weer allebei onze eigen weg & ik heb hem pas kortgeleden weer voor 't eerst teruggezien, vijftig jaar later. Hóe kwam ik nu aan gèld? Want dat ik nog 'n hele maand in Jordaans Jerusalem zou blijven wist ik toen nog niet. Ik hàd 't belangrijkste gezien wat ik wóu zien, in Iraq & AeGYPTe, ÈN was nu al zo van plan om 't gewoon 'n tijdje uit te houden in de "OUDE STAD"! Mijn contant geld was ik kwijtgeraakt, anderhalve maand geleden: en van de $130 aan travellercheques had ik 'r nog maar 30 over! Één à 2 dollar per dag was je toch algauw kwijt! Hóe dùrfde ik hèt nu aan òm dáár nog te blíjven? Dàt snap ik achteraf niet: àls ik éven nágedacht hàd, dan had ik wel kunnen begrijpen dat ik met $30 al amper terùg hàd kùnnen komen! Wáren mijn VISA voor Syrië & Turkije nog gèldig? Èn ik had gemerkt dat ik in die landen maar nauwelijks kòn lìften, & ook al waren bussen & 'hotelletjes' goedkoop, 't líep tòch òp?! En dan van Istanbul terug naar huis!? Héén had ik enorm geboft met die lift van Bernd, liftend door Bulgarije & Yugoslavië zou nú héél wat móeilijker worden ÈN dúúrder! En dàn, waaròm blééf ik ìn dìt Jeruzalem? Waarom ging ik niet naar Palmyra, Baälbek, & al die andere beroemde plaatsen in Syrië & Libanon? Maar dàt kwam niet bij me op: het wàs óók ònháálbaar! Ik DÀCHT àlléén dat ik nòg zuiniger léven moest dan ik al dééd, 'met 'n kwartje de wereld rond', dàt idéé! ÈN ik had het Verhaal, dat 'n politieagent zo goed geweest was om in het Arabisch in mijn agenda op te schrijven. Kortom: ik zou aan baantjes moeten zien te komen. De jonge Mòr Asih was ondertussen allang weer aan 't heen & weer liften naar Aqaba & bleef hoofd zakelijk in Petra, 'Hatiqva zingend i/d SIQ' totdat de Zesdaagse plotsklaps losbrak met alle gevolgen vandien zoals eerder vaker verteld?
18 apr 2018 - bewerkt op 02 nov 2018 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Asih
Asih, man, 79 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende