TOEN WE IN ISFAHAN GELAND WAREN, & MET DE BUS TEGEN DE AVOND DE STAD BINNENREDEN, ZAGEN WE 'N DEMONSTRATIE DIE DOOR DE POLITIE UIT ELKAAR GEJAAGD WERD. 'T WAS DUIDELIJK DAT DE IRANIËRS 'T ONEENS WAREN MET DE STEUN AAN ISRAËL? Het was 'n voorteken van wat pas in '79 gebeuren zou: 't verdrijven van de sjahinsjah Reza Pahlevi & de opkomst van Ayatollah KHOMEINY, die zelf al in 1964 verbannen was en in Parijs zíjn kàns afwachtte! Terwijl allerlei ambassades zich voor hun burgers inzetten, moesten wij een Nederlandse ambassaderaad telefonisch aan z'n verstand brengen, dat hij ook zelf wel eens mocht gaan komen kijken?! De KLM zorgde ervoor dat de Nederlanders op krediet naar Nederland konden vliegen, de volgende ochtend al, maar dàt was míj véél te duur, en ik bleef dus liever in Tehran!? De eerste nacht logeerde ik in Hotel Central, Lalezar Now. De volgende ochtend zocht ik contact met Herman Jansen: hij had in Amman bij de AMSTELBROUWERIJ gewerkt, maar was intussen naar Provimi, 't veevoederconcern, overgestapt?! Herman & z'n vrouw waren aardige mensen, 'n jong echtpaar met 2 kleine kinderen, 'n jongetje & een meisje. Ze hadden 'n mooi huis in 'n buitenwijk, zoals dat voor uitgezonden werknemers haast vanzelf spreekt? 'Expats', zouden we nu zeggen, worden altijd goed gehuisvest! Ik vond het logisch dat ik me een beetje met die kindertjes bezighield. Spelletjes doen, en wat tekeningetjes maken enzo ... Ze spraken als Limburgse peuters, dus ik verstond ze niet altijd. Ik tekende olifantjes & andere beesten... Dàt viel wel in de smaak, maar ze wilden het liefst dat ik 'koetsjebèh' tekende! Was àt nou 'n koetje of 'n schaap? Ik kon er niet achter komen! Misschien was 't wel Perzisch? Op tafel stond altijd een grote schaal versgebrande pistachenootjes. Die waren toentertijd in NL nog onbekend, dus dàt wàs 'n ÈCHTE traktatie, want ik mocht ze zoveel eten als ik wou! Die kostten dáár immers níets? Heerlijk om de pistaches in Iran te leren kennen, want daar smaken ze toch het allerlekkerst? Zó heb ik ook paella leren kennen in Spanje, olijven in Italië, cornflakes in England, ouzo in Griekenland, & niet te ergeren plakken ananas in Mexico & kokosmelk op Curaçao! In Nederland valt 't altijd tegen, alleen de olijven niet. Er was 'n grote, forse, onvriendelijke huishoudster, 'n Perzische uiteraard. Ze stond om 5 uur op & zette dan 't ontbijt klaar. Ze haalde de vleeswaren & plakjes kaas uit de koelkast & zette die op tafel! Tegen de tijd dat de familie zover was, rond 8 uur, lagen kaas & ham te zweten, want 't is daar al vroeg warm; Jansen ergerde zich er dood aan, maar al zei hij nu elke DÀG tegen haar dat ze moest wachten met 't klaarzetten, zíj trok er zich niets van aan! Ze was er niet op uit om het die ongelovigen naar de zin te maken......