32003ag38 natuurlijk zijn we huiverig ~~~~~~~~~~~~

BIJ ZO'N totaal antropomorfe opvatting van G d? Op z'n minst zouden we Maimonides willen volgen die 'gelaat' in deze en dit soort vage passages als 'n metafoor opvat! G ds 'gelaat' verwijst naar G ds aanwezigheid: 'n gevóel in òns vàn ontmóeting of 'n intens bewustzijn. Àls G d 'n gelaat hééft, dàn - zo zijn wij geneigd te geloven - is 't ongetwijfeld 'n projectie van 't menselijk gelaat?! Wíj zijn het die met de mysterieuze en gelaatloze Éne van het universum in aanraking komen ÈN het máken TÒT 'n mensvormige 'godheid'! Dat is onze ozo grote behoefte ÈN òns rècht? G d zou geen gelaat hebben àls wíj G d geen gelaat zóuden tóeschrijven! Maar wàt voor 'n gelaat schrijven we de Éne tóe? Leent ieder van ons aan G d zijn of haar eigen gelaat? Zijn het de veelsoortige gezichten van hen die we gedurende ons leven liefhebben, die wij collectief projecteren op G d? (Wat voor gelaat is het dat de wijze man in ons verhaal zíet?) Òf is 'gelaat' alleen 'n overgeleverde manier van spreken, iets dat we meer uit de oude bronnen van een traditionele religie oppakken dan dat wij het zelf nu zèlf máken of projecteren? Hier denkt AG aan een ander chassidisch verhaal: één dat door rabbi Nachman Kossover, een tijdgenoot van de Ba'al SJEM TOV, verteld wordt! Reb Nachman was één v/d vele kabbalisten die geloofden dat dé geëigende manier voor een mens om dicht bij G d te blijven was om altijd over die víer-letternaam YHWH te mediteren: om altijd de letters vàn de godsnaam vóór je te zien. Hij was 'n prediker & er wordt verteld dat wanneer reb Nachman naar de gezichten v/d mensen met wie hij sprak kéék, híj in staat was om de letters v/d 'godsnaam' naar hem terug te kaatsen? Maar toen veranderden de tijden & de prediker was gedwongen om koopman te worden! Op de markt, te midden v/h haastige tempo van kopen & verkopen, vond hij 't moeilijk om zich te concentreren op de naam van G d? Toen, zó vertelt men, huurde hij 'n speciale hùlp in die óveràl waar hij ging mèt hèm meekwam! De taak van die man was om hèm óveràl aan G ds náám te herinneren? Elke keer als hij keek naar 't gezicht van zijn knecht, zou reb Nachman zich de naam van G d herinneren.... AG heeft heel wat jaren nagedacht over díe knecht. Ik vroeg me af waarop híj leek! Moeten we denken dat hij al heel erg mooi was? Waarschijnlijk niet, gegeven de maatstaven in 'n traditionele Joodse maatschappij! Zou hij 'r anderzijds bijzonder gekweld uit hebben gezien? Zou 't de smart van 'n lijdend gezicht zijn waarin reb Nachman de letters v/d G dsnáám zàg, zoals we G d kunnen zien in 't gelaat van 'n Holocaust-overlevende, 'n getrouwe echo van Jobs "In mijn vlees zie ik G d"? Ik zie, ik zie, wat jij ook ziet & 't is G d!