33120ksvati181met'nPerzischVriendinnetjeinIstanbul

Q&@1967/'68 De 3de dag v/d enkele reis TEHRAN-MÜNCHEN, ging naar Kayseri, ten zuidoosten van Ankara. Bij Yozgat begon eindelijk 't asfalt weer, de weg was uitstekend en de bus reed al heel stuk sneller. Zo langzamerhand leerden we elkaar in de bus 'n beetje beter kennen. De Perzen bleven natuurlijk bij elkaar voorin de bus & de westerlingen zochten elkaar op. Ik zat i/d bus meestal naast 'n Ier die ook alleen reisde, & er waren 'n paar Amerikanen die als leraar Engels in Tehran werkten. Daar hield het wel mee op. Die derde dag, bij zo'n pauze midden in 't woeste land, leerde ik PARI kennen. Ik lees nu in De vliegeraar dat dit 'mooie dame' betekent, nog nooit geweten. Zij was op weg naar London voor 'n bezoek aan haar broer die daar studeerde! Pari gedroeg zich heel westers, en zó zag ze 'r ook úit! Je kon aan alles merken dat de andere Perzen 't maar niks vonden, zo'n fragiel meiske alleen, in 'n kort jurkje, die met buiten-landers contact zocht? Ik vond 't leuk om eindelijk, ná 3, 4 maanden, weer eens met een meisje te praten & we hebben de rest v/d tijd naast elkaar gezeten. De 4de dag ging over Ankara, waar we weinig van te zien kregen, & i/d loop v/d middag bereikten we Izmit a/d Zee van Marmara. Daarna heb je 'n schitterend uitzicht over die zee gans tot Istanbul! Weer had ik dat gevoel vàn 'thalassa, thalassa!'. Na 4 dagen door dat dorre, kale Iran & Turkye is 't 'n ware verademing om de blinkende zee weer te zien. Over die busreis van 'Lijn 194 naar Teheran' heb ik 'n artikel geschreven i/h dagblad De Tijd van 23 juli 1968, 'n jaar later dus. Over 'Istanboel, de poort van het Midden-Oosten', schreef ik al eerder, in De Tijd van 22 mei '68. In Istanbul hadden we 'n vrije dag, maar wàt 'n verschil was dat al met al met m'n héénreis, in maart?! Nú liep ik hier hand in hand met m'n Perzische vriendinnetje. Ik liet haar de Gouden Hoorn zien, & we aten 'n broodje gebakken vis bij de Galatabrug. Toen ze 's middags even op m'n kamer was, liepen de Perzen over hè t balkon naar binnen te gluren. 's Avonds deden we de gordijnen dicht: ze hoefden niks te zien. We zaten in 'n goed hotel, maar douchen konden we 'r niet, want er was, midden in de zomer, nauwelijks water? (Één v/d verdiensten van Recip Erdogan, die van 1994-'98 burgemeester van Istanbul was, is dat hij een einde maakte aan 't watertekort!) Overdag zijn we wel even naar 't postkantoor gegaan: mijn moeder had 'n ongedateerde brief naar me gestuurd, 'Poste restante, Istanbul'! Op de postzegel van 45 cent staat Uitgeest 25 VI 67 gestempeld, dàt gebeurt nú in grote sorteercentra.) [Mòrs 'jaren '60' waren toen al 8 jaar v/d Hoogstraat van Colijn naar Kamp Vledder ÈN Oud A'dam, provo, kabouters, PSP, de Podelta & de Waldenzen, Roma/Sinti, bedoeïnen, kibbutzim, grensoverschrijdende terroristen & veel vreemde volkeren overal.]
31 okt 2018 - bewerkt op 02 nov 2018 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Asih
Asih, man, 79 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende