33132ksvati187 Maar 't is nu ook weer níet zo, ...

DÀT ÀLLE
ARABIEREN ER NOG STEEDS
HELEMÁÁL NIKS AAN DÓEN! Het GEBIED
rondom Jeruzalem, vanaf de kwekerijen van Jenin
tot aan de wijngaarden van HEBRON, is een ware lust voor het oog!
En ook 't eigenlijke Trans-Jordanië, tot voor kort niet heel veel meer dan een woestijn,
wòrdt 'n belangrijk lamdbouwgebied, met als middelpunt de hoofdstad Amman (zie Rabbat Ammon '67) ... Wat de Arabieren in Trans-Jordanië tot stand brengen, hadden ze zeker ook in het vruchtbare Palestina gekund?!! Toen ik dit jaar in de lente tegen een Jordaniër zei dat ik hun land zó MÓÓI vond, zei hij: "Ja, het is mooi, maar daarginds, Palestina, dàt was een Paradíjs!" Op 17 april 1968 reageerde ik i/d Volkskrant op 'n paginagroot artikel van mgr. Dr. A.C. Ramselaar, voorzitter v/d Katholieke Raad voor Israël. Ik schreef: 'Mgr. Ramselaar tracht 'n antwoord te geven op de vraag waarom de publieke opinie rond Israël aan 't veranderen is, maar het woord 'vluchteling' is in zijn artikel niet te vinden. Dáárméé omzeilt hij 't werkelijke probléém, ÈN worden degenen, die zich er niet mee kùnnen verzóenen dat er bij de miljoenen vluchtelingen uit Palestina nòg eens véle duizenden gevoegd zijn, afgedaan als 'wèl-menende christenen, die àlles béter wéten omtrent moraal & Arabieren'? Mgr. Ramselaar zal wéten, dat er ook heel wat Jóden zijn, die 't 'n schandvlek VÌNDEN òp hùn geschiedenis, dat júist de Jóden, die haast àltijd àl vervolgd geweest zijn, 'n eigen staat hebben gevestigd ten kòste vàn zóvéél vlùchtelingen!' Ik begon ook aan mijn reisverhaal, grotendeels aan de hand van mijn brieven aan huis. Maar toen ik het na een jaar nog làng niet àfhad, begon ik te twijfelen. "Wie ìnteresséért zich dáár nu nog voor," dacht ik. Ik had het toen na een maand moeten plubiceren, het is nu allang niet meer actueel genoeg? Terecht of ten onrechte! ÈN ik had genoeg aan mijn hoofd als een begìnnend leraar. Tòch blééf het me dwarszitten, dat ik mijn verhaal maar voor de helft op papier had staan, en dat al die mooie dia's al met al ook maar in 'n doos bleven zitten ÈN bijna NÓÓIT meer bekéken wèrden?! 't Wàs toch níet zómaar 'n vakantie in Oostenrijk of in Spanje geweest! Uiteindelijk heb ik het Verhaal weer opgepakt! 'Nú of NÓÓIT,' dacht ik. Straks is 't 2017, vijftig jaar ná die Juni-oorlog, nog éven ÈN het is té láát? Ik zocht oude knipsels, aantekeningen, brieven van anderen, losse zwart-wit foto's bij elkaar, & mèrkte dàt 'r véél verdwénen was! Maar ook dàt ik nog héél veel ìn míjn gehéugen hàd zìtten? Vóór àlles wou ik er 'n betrouwbaar verslag van maken hóe ik in '67 rondgezworven heb, ÈN hóe 't er in 't Midden-Oosten toen uitzag. Er is zóvéél veranderd ÈN verwóest! In Syrië is 't oorlog & in delen van Iraq wòrdt nog steeds dóórgevòchten & in Bagdad worden voortdurend aanslagen gepleegd! In Jeruzalem is 't niet veilig, in AeGYPTe moeten toeristenoorden zwaar bewaakt worden! 'n Réis zoals ik die toen gemaakt heb, is nú nog ònmógelijk? Over die reis in & door 'n verdwenen wereld móest ik míjn verhaal vertellen! Voor Mor Asih Chai Murw gold 't zelfde met 'n handje vol verschilletjes...