36317shr85 overdag verdwijnen er soms vrouwen


- misschien
verschuilen ze
zich in de barak -
en dus begint het tellen opnieuw, en als de vermiste persoon niet gevonden wordt, wacht iedereen terwijl het eten afkoelt en de temperatuur daalt. Vrouwen glijden op de grond en Olga staat erbij te kijken terwijl Fraede, de bewaakster, tekeergaat. Na de avondsoep slepen de vrouwen zich naar de wasruimte en vechten om de toiletten. Ze kleden zich uit en klimmen op hun matras. Olga loopt heen en weer. Iemand slaapt met haar kleren aan tegen de kou. Ze moeten ze uittrekken, zegt Olga (en opvouwen), want anders wordt ze gerapporteerd. 'n Andere vrouw ligt te kermen, klaagt over pijn in haar benen. De vrouw vertelt Olga dat ze blind is. Olga ziet dat haar enkels gezwollen en blauw zijn, en blijft bij de vrouw staan om haar uit te leggen hoe ze de pijn kan verlichten door te stretchen? Om 9 uur wordt de barak op slot gedaan & laat de SS-bewaking de vrouwen tot de ochtend met rust!

Nu verzamelt Olga haar vriendinnen om zich heen om te praten. Zij heeft 'n eigen bed & 'n kastje, dat ze kan afsluiten. Rosa Menzer uit
Dresden komt; Olga en zij kennen elkaar al sinds Lichtenburg. En Lene en Lenza, andere jonge kameraden van Olga. Op zondag, als de SS-bewaking minder streng is, komen Olga's kameraden ook bijeen om brieven te schrijven en over hun familie te praten. Rosa, die een naaister is, kan niet schrijven en dus schrijft Olga of een andere kameraad haar brieven voor haar; Rosa helpt hen op haar beurt door hen te laten zien hoe ze oud papier in hun rok kunnen naaien tegen de kou. Olga haalt brieven tevoorschijn die ze van Carlos gekregen heeft, en samen praten ze over zijn filosofische ideeën en hoe Olga hierop zou kunnen reageren. En ze praten over Anita.

Ze zijn het er allemaal over eens dat Anita vanaf zo jong mogelijke leeftijd deel zou moeten uitmaken van een collectief. 'Het is belangrijk voor haar karakter. Ik heb iemand hier die dat zegt!' De dagen gaan voorbij. Olga leert de vrouwen beter kennen tijdens hun inspecties langs de bedden, en zij leren haar op hun beurt kennen en beginnen uit te zien naar haar rondes; zelfs de 'bourgeois' Weense vrouwen noemen haar geen 'rooie' of 'bolsjewistische koe', want zij helpt hen: ze adviseert hen langzaam te eten om minder honger te vóelen & ook om elkanders hoofd te ontluizen. 'Niet opgeven,' zegt ze.
'Kruip bij elkaar voor de warmte!'
27 okt 2019 - bewerkt op 30 okt 2019 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Asih
Asih, man, 79 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende