36471shr117 Hoewel we heel wat vernemen over hóe


DE POLITIEKE GEVANGENEN DACHTEN OVER DE ASOCIALEN,
komen we niets te weten over wat de asocialen omgekeerd van hèn dachten?

Ànders dan de politieke gevangenen lieten zij géén memoires na!
Als ze na de oorlog hun verhaal zouden vertellen, betekende dàt meteen
dat ze ook de reden voor hun arrestatie moesten onthullen,
wat hun schaamte alleen nog maar zou vergroten?

Als er enige compensatie voorhanden zou zijn geweest,
dàn hadden ze misschien wèl 'n reden gehad om zich wèl te mèlden,
maar díe compensatie was er niet! In de Duitse organisaties die na de oorlog opgezet werden
om overlevenden van het kamp te helpen, speelden politieke gevangenen de hoofdrol.
En of die nu hun basis hadden in het communistische oosten of in het westen,
deze organen zagen geen reden om 'asociale' overlevenden bij te staan.

Díe gevangenen waren níet opgepakt als 'strijdsters' TÉGEN de fascisten,
dùs kwamen ze niet in aanmerking voor financiële bijstand of voor wat voor hulp dan ook,
hóe ze óók geléden mochten hèbben?!

Hoewel duizenden asocialen in Ravensbrück gestorven zijn,
werd niet één overlevende van de zwarte of groene driehoeken opgeroepen om getuigenis af te leggen
bij de processen wegens oorlogs misdaden in Hamburg of bij processen die later plaatsvonden...

Het gevolg was dat deze vrouwen simpelweg úit het zicht verdwenen: de hoerenbuurten waar zij vandaan kwamen,
waren door de geallieerde bommen verwoest, dus wist niemand wáár ze naartoe GINGEN!

Vele decennia lang achtten ook Holocaust-onderzoekers die verhalen van de asocialen níet relevant;
ze worden zelfs nauwelijks vermeld in kampgeschiedenissen!

't Vinden van overlevenden uit deze groep was des te moeilijker omdat ze geen verenigingen vormden of veteranengroepen.

Wie tegenwoordig op zoek naar informatie aanklopt
op de deuren aan de Düsseldorfse Bahndamm, één van de weinige vooroorlogse hoerenbuurten die niet platgegooid zijn,
kan rekenen op boze kreten: 'Maak dat je wegkomt!"

Pas i/d jaren '90 begonnen onderzoekers asociale overlevenden op te roepen om ook hùn verhaal te doen,
maar van het handjevol dat reageerde, gaf niemand haar echte naam op & geen van hen was prostituee geweest,
zeiden ze.

Käthe Datz gaf toe dat ze gevangengezeten had als asociale
omdat ze 'werkschuw' zou zijn; zij had haar fabrieksbaan opgezegd
om haar zieke moeder te kunnen helpen.

"ZE ZEIDEN DAT IK 'N VERRAADSTER WAS EN 'N MISDAAD BEGING!
TOEN WERD IK OP MASSATRANSPORT GESTELD & DUS HUILDE IK. IN ONZE GROEP ZATEN VEEL ARBEIDSTERS -
PROSTITUEES. IK HERINNER ME HIE ZE OP HOGE HAKKEN DOOR DE STRATEN MET KINDERHOOFDJES
VAN FÜRSTENBERG LIEPEN, OP WEG NAAR HET KAMP. IK KAN U VERTELLEN
HOE ZE DEZE VROUWEN AANPAKTEN: 'Zwijnen die jullie zijn!
We zullen jullie 'n lesje leren,'
en dan BEGON HET
TRAPPEN EN
SLAAN!"
12 nov 2019 - bewerkt op 15 nov 2019 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Asih
Asih, man, 79 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende