36543WG12VeelVerhalenHebIkAangehoord, MaarVoorHeel

VEEL HEB IK GEEN BEWIJS GEVONDEN OVER DE WAARHEID: VELEN HEBBEN HET VAN HOREN ZEGGEN!
Dat betekende voor mij niet dat deze verhalen uit de lucht gegrepen [of uit de duim gezogen], maar voor 'n verhaal
en ook voor de gerechtelijke procedure, hebben ze geen waarde, omdat de echte bewijzen ontbreken. Gedurende het
onderzoek kom ik tot de ontdekking dat bepaalde archieven [zelfs ook nu] nòg níet openbaar zijn! Ook al zijn de meeste
betrokkene allang overleden, dan nog wordt 't archief níet opengesteld? Pas in 2026 is 't archief helemaal openbaar. Daar
komt ook nog bij, dat de bevolking van Ommen, in deze tijd, vooral psychologisch, via de pers geïnformeerd/bewérkt werd
en zodoende níet de èchte informatie kreeg om 'n goed beeld v/h Kamp wéér te geven. 'n Goed voorbeeld was, dat er steeds
op gehamerd werd, dat Kamp Erika 'n Kamp van Justitie was, waar alleen gevangenen, die door de rechters veroordeeld waren,
gevangen zaten? Mèt deze informatie kreeg de Ommer bevolking automatisch 'n bepaalde afkeer van Kamp Erika en wilde ze er
niets mee te maken hebben. Bovendien lag het Kamp Erika ietwat afgelegen en uit het zicht van de bevolking. Pas tegen het eind
v/d oorlogs kwamen er andere berichten door, zoals over martelingen en uithongering! Incidenteel is toen ook wel hulp geboden...
Verbazing was er bij mij ook over de manier waarop de rechtspleging plaatsvond. Uit verslaggeving v/d rechtszaken, bleek mij, dat
de bewijslast van vele zaken onvoldoende was voor een veroordeling! Verschillende personen werden ter dood veroordeeld, maar de
doodstraf werd op één uitzondering na niet uitgevoerd, ook al omdat bij de meeste veroordeelden de doodstraf omgezet werd in levens-lang? Dàt de bewijslast moeilijk rond te krijgen was, dàt is wèl zeker! Ik denk dan vooral aan de bewijslast & de veroordeling van Diepgrond en de straf die hij kreeg ÈN die hij in werkelijkheid uitgezeten heeft! In 1972 werkte Mòr aan de Parnassusweg, waar ook de broer van Karel Lodewijk D. 'hoogstwaarschijnlijk' toenmaals werkzaam was: dat besefte ik pas jaren later... Ook de uitspraak v/h Hof i/d zaak v/d "OBERKAPO" De Rijke in 1958 roept vraagtekens op! Opvallend is ook de mentaliteit onder bewakers: véél kampbewakers waren gescheiden of hun huwelijk lag overhoop, wat op zich al veel leed met zich meebracht, dat vertaald werd in hun wangedrag i/d omgang met de gevangen! Al met al reden genoeg òm àlles wat met het Kamp Erika te maken had te trachten verder úit te zoeken en te publiceren. 't Meest idiote is nog wel misschien dat oorlogservaringen & -gebeurtenissen zo'n grote invloed kunnen hebben op volgende generaties: des temeer reden om er in myDi verslag van te doen; voor Mòr zijn die naoorlogse 75 jaar innig verbonden met 50 jaar daarvoor sinds 1874!
20 nov 2019 - bewerkt op 22 nov 2019 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Asih
Asih, man, 79 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende