36573SHR135 Over Sterilisatie Zette Ook Hij Zijn -

OPVATTINGEN UITEEN EN STELDE ONDER ANDERE: 'Voortplanting door de genetisch zieke & asociale elementen van 'n volk zal onvermijdelijk uitmonden in de achteruitgang van de gehele natie! Het steriliseren van ongewenste elementen & 't elimineren van hen zover als mogelijk is, is om die reden 'n humanitair project dat bescherming biedt aan de waardevollere delen van de samenleving.' 't Feit dat hij vroeger katholiek geweest was, vormde voor Sonntag duidelijk geen beletsel meer, noch 't feit dat zijn zus Hedwig aan multiple sclerose leed, 'n chronische aandoening die, naar zijzelf vreesde, 'n straf van God was omdat ze getrouwd was met 'n zgn. protestant? 't Was dus eigenlijk ook één van de vele anomalieën v/h nazisysteem dàt hun KZ-kampen ùberhaupt beschikten over zulke instellingen als 'n hospitaal! Alles i/d Kampen leek speciaal ontworpen om de gezondheid te schaden v/d gevangenen èn hen uiteindelijk op de één of andere manier te dóden, níet om hen te behandelen of te genézen? Toch loonde 't moeite om jonge gevangenen die nog gezond waren en ingezet werden om allerhande slavenarbeid te verrichten, tijdelijk te blijven behandelen tegen alledaagse ziekten en klachten! Bovendien waren de nazi's doodsbenauwd dat besmettelijke ziekten zich van de op elkaar gepakte, ondervoede gevangenen in de kampen zouden kunnen gaan verspreiden onder de algehele bevolking. Één v/d belangrijkste functies v/d hospitalen was ook om die reden 't voorkómen van uitbraken van dodelijke ziekten. Toen WS in Ravensbrück kwam werken, vertoonde 't Revier nog de sporen van 'n normaal hospitaal. De ziekenboeg, die ondergebracht was in 'n gewone barak, had 'n 'zaal' met 60 bedden, waar ernstig zieken waren ondergebracht. Hun temperatuur werd bijgehouden & als de koorts van 'n gevangene onder 39 graden kwam, werd die weer ontslagen om a/h werk te gaan. Er was 'n volledig ingerichte operatiekamer & daarnaast 'n apotheek, radiografische apparatuur & 'n pathologisch laboratorium. De regels voor hygiëne werden nageleefd & 't beddengoed regelmatig verschoond. Er waren dagelijks 'spreekuren' waar-voor gevangenen in theorie i/d rij konden gaan staan om 'n arts te spreken. De 2 vrouwelijke artsen, dr. Jansen & dr. Gerda Weynand, hadden beiden gestudeerd aan gerenommeerde medische faculteiten. Er was ook 'n gedisciplineerde verpleegkundige, Lisbeth Krzok, of wel 'Schwester Lisa' & verscheidene andere Schwestern die 't bruine uniform droegen v/d NS-Schwesternschaft v/h Reich. Er was niets normaals a/h dagelijks assortiment aan verwondingen & klachten van vrouwen die zich iedere ochtend in rijen van vijf naast elkaar voor de ingang v/d ziekenboeg opstelden: hondenbeten, wonden toegebracht door slaag & BEVRIEZINGSVERSCHIJNSELEN! En ook was er niets normaals a/d manier waarop Schwester Lisa, die bekendstond als de hospitaal-Schreck, tegen de vrouwen schreeuwde dat ze stil moesten zijn, hen gebood zich uit te kleden & op hen insloeg terwijl ze i/d rij stonden te wachten. Dr. Jansen zat uren achtereen met 'n bak koffie te kletsen tot haar spreekuurtijd voorbij was & de patiënten onbehandeld werden weggestuurd. De andere vrouwelijke arts, dr. Weynand, gedroeg zich geduldiger, menselijker, tegenover de patiënten. Ze vroeg hen naar hun symptomen & onderzocht hen, zònder hen ooit te slaan of uit te schelden.