36739 We zijn dus ahw. Tijd- & Ruimtereizigers....

We hebben behoefte aan zoiets als (‘n) “G D” en vragen ons af wat of wie dat dan is & ‘zou kunnen zijn’ in ‘t samenspel met ‘natuurwetten, oorzaken & gevolgen’, ‘bronnen’ & ‘besluiten’, ‘eeuwigheden’ & ‘uitwerkingen’! Vanwaar en waartoe nu greep Gijs Voet zo’n 500 jaar geleden terug op klassieke modellen van argumentatie: wat willen, kunnen & zullen we nog gaan ontdekken!? Aristoteles met ‘christelijke trekjes’?! Schema’s die ook al 1400/1300 jaar geleden aangetroffen zijn bij ene Johannes van Damascus (AD 675-749?) tussen de oosterse & westerse kerken ten tijde van Mohammed @ Mekka en Medina zo ongeveer!? Als onze Gijs V. de ‘wilsacten’ & ‘besluiten van G d’ bespreekt, volgt hij daarmee ‘voor ‘t gemak’ de Augustijns-Franciscaanse traditie: men boog zich graag over de sleutelrol ‘van G ds WÌL’?! Was op zoek naar “goddelijke eigenschappen” & “zijn goddelijke wìl”? Kronkelende hersencellen die merkwaardige vragen stellen & conclusies trekken! Intussen hoeven we uit ‘t raamwerk waarbinnen GV ‘n ‘leer aangaande G d ontvouwt’ niet de verkeerde regels te vormen. Zo zouden we kunnen denken dat ‘bewijzen voor G ds bestaan’ vanuit die eerste Vraag, ook meteen dé grondslag tonen voor ‘de leer aangaande G d’: alsof daarmee op rationalistische wijze ‘n soort van ‘natuurlijke theologie’ gepresenteerd is geworden, die zich verder liever niks aantrekt van wat er in de bijbelboeken allemaal ‘over G d’ gezegd lijkt te worden. In dit verband benadrukt WJ dat vlg. GV die ‘godsbewijzen’ voor ‘de gelovige’ niet nodig zijn! GV voegt eraan toe, dat de ‘ongelovige’, die de waarheid ontkent v/d uitspraak “G d ìs” (DEUS EST) schendt dáármee ‘t kenvermogen DÀT G d aan de mensch zelf bij z’n schepping ‘geschonken heeft’ (‘cognitie Dei insita’)? Bovendien hanteert GV hier ook nog eens ‘t uit de logica afkomstige principe van non-contradictie! Dwz.: ‘n beweerzin, zoals ‘G d is’ èn de ontkenning daarvan zijn nooit allebei tegelijk wáár?! Als we met de christelijke traditie aannemen dat G d ‘t méést volmaakte & noodzakelijke Opperwezen is, dàn is de ontkenning daarvan inconsistent!? Het lijkt immers meestal ‘onmogelijk’ dàt één & hetzèlfde ding tegelijk bestaat èn níet bestaat? Maar goed, we zijn onderhand enkele stapjes verder in tijd/ruimte & “VERBEELDING”!!!!! Onderweg tussen ontstaan en vergaan kunnen we immers altijd de meest merkwaardige gevolgtrekkingen tegenkomen??

13 dec 2019 - bewerkt op 16 dec 2019 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Asih
Asih, man, 79 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende