36795/55 'FijnOmTe Horen! IkBenHeelBlij, Dankbaar,

BETER GEZEGD,
DAT HET HEM GOED GAAT!
DANKBAAR DÀT ZIJN LEVEN GESPAARD IS!!
En jullie...jullie hebben de Leraar destijds verteld dat hij
zwaargewond was...Hèb ik jullie al bedankt? "NEE." Filippus glimlachte.
"MAAR DAAR WETEN WE WEL WAT OP...!" Marcus wist wàt ze hem wilden vragen,
nog voordat ze het uitgesproken hadden! "JULLIE WILLEN DE DÓPER SPRÉKEN? IS DAT 'T?"
Hij wist dat 't 'n hachelijke onderneming zou zijn om DÉZE TWÉÉ búiten VARA òm naar Yochanans
cèl te brengen. "ÀLS Ú ÒNS ZÓU KÙNNEN HÈLPEN..." "HEBBEN JULLIE DIE ROMEIN OP 'T PAARD HERKEND?
DÀT ÌS VARA. DE DUIVEL DIE CARTA BIJNA HEEFT VERMOORD! 'T IS NIET TOEVALLIG DAT JUIST HÍJ DIE
GEVANGENEN BEGELEIDT! ÌK vermóedt dàt ... degene die de Dóper hierheen gebracht heeft, wìlde dat hij
veilig zou aankomen ... om wèlke réden dan ook! 't Is niet aannemelijk dat hier iemand de poort van deze
gevangenis zal ópendoen òm jullie bìnnen te laten. En ik al helemaal niet?! Want ik lìg èrúit!" "WE MÓETEN
EEN PÓGING WÁGEN!" smeekte Avram. "WE HÈBBEN ÚW HÙLP NÓDIG, CENTURIO!" Marcus stond bij hen
in het krijt. Zíj hadden Yesjoea over CARTA verteld en dankzij hun tussenkomst had de Leraar de jongen,
die Marc als zijn zoon beschouwde, genézen! Maar dìt? Marc keek over hun schouder naar de poorten v/h
Paleis en knikte aarzelend. 'VANAVOND BEN IK SAMEN MET MIJN COMMANDANT, DIO FELIX, TE GAST BIJ
HET BANKET VAN HERODES. IK ZAL HET ER MET HÈM OVER HEBBEN. HIJ IS EEN GOED MAN...TOLERANT.
HIJ KAN ME IN ELK GEVAL VERTELLEN WAT ER HIER AAN DE HAND IS & ALS HIJ ME HÈLPEN KÀN...GÓED,
IK ZAL HET MET HÈM BESPREKEN! MEER KAN IK NU NIET DOEN!? LATEN WE AFSPREKEN DAT WE ELKAAR
MORGENOCHTEND 'N UUR VÓÓR ZÒNSÒPKOMST DÁÁR BIJ DE WIJNHANDELAAR ONTMOETEN,' besloot
Marcus, & wees naar de betreffende winkel. Zijn antwoord was blijkbaar naar tevredenheid. "WIJ ZULLEN
UW VRIENDELIJKHEID NIET VERGETEN, CENTURIO!" zo beloofden ze. 'SJALOM!' "IK WENS JÙLLIE
EN JE MEESTER VREDE! EN VEILIGHEID!" Hij groette hen, hoewel hij vreesde dàt vréde èn veilighéid ìn
Yeroesjalayiem vanávond vèr te zoeken zouden zíjn! Marcus was vastbesloten om zich nu alléén
maar bezig te houden met de taak die hem was opgelegd! Hij dwòng zichzelf búiten 't Chasmonees
paleis wàcht te blijven lopen, totdat hij weer afgelost zou worden. De broze vrede handhaven,
dàt wàs 't belangrijkste en hij nam zich dus voor geen aandacht meer te schenken
aan de dood van het kind, nòch aan Yochanan de Doper, tòtdàt zíjn detachement
zou worden àfgelost?! Maar toen hij het paard van Vara zag,
verdween de vastberadenheid als sneeuw voor de zòn.
Een Samaritaans legionair lid van het regiment
dat de gevangenen begeleid had verscheen
bij het hèk voor de binnenplaats
van het Paleis: aan een touw
voerde hij de schimmel
van de Pretoriaan
met zich
mee.
21 dec 2019 - bewerkt op 25 dec 2019 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Asih
Asih, man, 79 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende