NU HET NA ‘T ZOVEELSTE GROTE VERNIETIGINGSDRAMA
GEEN PRIESTERS MEER HAD WERD HET VOLK ZELF ACTIEF.
IN DE OUDE OERTEMPEL HAD MEN NOOIT VERDER MOGEN KOMEN
DAN HET VOORHOF EN HET VOORSPEL? ‘T ALTAAR HAD HET VOLK NOOIT
MOGEN NADEREN EN AAN DE MEESTE OFFERS HAD HET GEEN DEEL GEHAD!
MAAR NU HET ZONDER EIGEN GRÒND EN BESTAANSZEKERHEID WAS ÈN HET MET
OPGAAN IN Z’N OMGEVING, DUS MET HET GEVAAR VAN VOL-KOMEN ‘verdwijning’,
geconfronteerd werd, ging ‘t ook weer op zoek naar ‘n houvast òm àls vòlk te blijven voortbestaan.
Daarbij liet ‘t zich leiden door de zgn. Schriftgeleerden die uit de Thora (de Wet die Mosjeh op de berg Sinaï
van YaHWeh meegekregen & ontvangen had) voorlazen en daarbij hun uitleg gaven (uit die schriftgeleerden
zouden later ook o.a. de farizeeën & rabbijnen voortkomen)! Kortom, ‘t Joodse volk begon te beseffen dat ‘t
uiteindelijk niet ging òm dé Te(m)pel-dienst, maar eigenlijk vooral om rechtvaardigheid en trouw aan YaHWeH!?
Die Thora (Wíjzer/Léér) gaf antwoord op de vraag hoe het díe déugden werkelijk verwezenlijken kon: hoe ‘t
moest & kòn leven naar ‘G ds WÌL’?! In Babylonië is er zo blijkbaar iets ontstaan dat de ballingen in Yehoedah
nog niet eerder gekènd hàdden: de samenkomst van gelovigen als de GELIJKEN, & niet langer meer als
‘aan de priesters ondergeschikten’! Zij konden nu zelf vrágen èn léren, kregen uitleg en konden
proberen te begrijpen? Omdat de Joden in Babylonie niet meer beschikten over een eigen Tempel
kwamen ze er bijeen in ‘n Beit HaKnesset (huis van samenkomst),
in ‘t Grieks synagoge. Van het ÉNE komt al het ÀNDERE.
‘n Thuis zoals de Tempel, niet meer plaatsgebonden, en
zonder priesterkasten: déze synagoge kon
nu voortaan overal gebouwd
worden & zou
altijd blijven
bestaan.