36965/8 Al1500JaarEerder MaakteAveelGeenAanstalten

OM NAKDIMONS DUIT AAN TE NEMEN, DUS STOPTE BEN GOERION DE MUNT IN DE ZAK VAN AVEELS KLEED EN LEGDE VERVOLGENS ZIJN HAND OP AVEELS HEEFD. Aveel schudde zijn hand niet af, maar reageerde ook niet op de zegenbede.
Het was tijd om terug te keren naar de steengroeve. Verschillende Musschen maakten zich òp om te gaan & riepen Aveel:
“KOM OP! Kom op, Aveel! We moeten gaan!” Tenslotte greep één van de jongens hem bij zijn arm & trok hem mee. Aveel
zag niet hóe tréurig Nakdimon de vertrekkende Musschen nakeek. Behalve ‘n enkele kaars in de hal was er nergens licht i/h huis van Nakdimon toen hij binnenkwam. A/d balustrade v/d bovenverdieping hingen kleurrijke Poeriemvlaggen die ‘m eraan herinnerden dat hij de viering gemist had, die zijn kinderen de afgelopen week hadden voorbereid. Ze zouden niet begrijpen waarom hij niet was thuisgekomen. Morgen zou hij in hun ogen zien hóe teleurgesteld ze waren. Hij keek naar de gesloten deuren van hun slaapkamers omhoog en dacht aan al die andere Poeriemfeesten. Chadassa had er altijd een enorm feest van gemaakt: het huis was dan juist overal feestelijk verlicht geweest en gevuld met gezelligheid & gelach...
Nakdi wist dat Chadas ‘t niet zou hebben goedgekeurd dat hij zijn plicht belangrijker had geacht dan zijn eigen kinderen!!
En wat had zijn aanwezigheid bewerkt? Wat had hij bereikt door de vergadering bij te wonen en Kaifoe in de kwestie van ‘t Korban-fonds tegen te spreken? Níets! Waaròm hàd híj Gamli’el eigenlijk beloofd DÀT hij binnen ‘n week zou vertrekken naar Galilea? Waren de feiten rondom Yesjoea van Natseret {HANOTSRI HANAZIER) dan belangrijker dan de behoeften van z’n Éigen Kìnderen? Met ‘n schuldige zucht gooide hij zijn tas opzij & pakte ‘t flakkerend stompje kaars. Hij beklom afgemat de trap: hij had gefaald als vader, als moeder en als lid van het Sanhedrin. De laatste maanden was hij, samen met ‘n handjevol anderen, ‘t nog maar zelden ééns geweest met Kaifoe & z’n trawanten. ‘t Sanhedrin had zich door Rome laten inpakken. De strategie was bepaald. Iedereen die ‘n mogelijke bedreiging vormde voor de ambities & de macht van de hogepriester zóu in de vàl worden gelokt & in diskrediet worden gebracht. Mogelijk zelfs uitgeschakeld worden. Sinds de dood van Chadas had Nakdi al verschillende keren overwogen om zijn positie binnen ‘t Sanhedrin op te geven. Maar Gamli’el had hem ervan weerhouden, met ‘t argument dat hij binnen de Raad móest blíjven functioneren als ‘t gewéten vàn ‘t Samhedrin! Dùs was hij gebleven, samen met Gamli’el, Yoseef van Arimatea & ‘n paar anderen: zij kwamen wèl uit voor de waarheid, beriepen zich op de Tora, bespraken problemen & werden telkens opnieuw weggestemd. “‘t Spijt me, Chadas!” fluisterde hij. Op dat moment hoorde hij geritsel achter ‘n gordijn. De lach van ‘n kind & ‘n strenge vermaning om stil te zijn. Toen werd er ‘n deur opengegooid & baadde alles opeens in ‘n helder licht...