37116 Zou Emet gewoon in z’n slaap overlijden....?

AVEEL
HAD DE NIEUWE MANTEL VAN DE DOPER
DICHT OM ZICH HEEN GETROKKEN EN ZAT OP EEN DIKKE TAK,
VLAK BOVEN EMET. Het kind lag roerloos, opgerold als een kleine bal in het nest.
Z’n magere armen, sprietig als twijgen, lagen over z’n gezicht. Z’n buik was te dik, vol lucht,
wat betekende dat Emet al tijden niet meer goed gegeten had. En de vlooien sprongen verwaand over zijn huid,
maar Emet deed geen enkele poging ze van zich àf te slaan. Dit bevestigde Aveels vermoeden dat Emet dood zou gaan?
Alleen stervende mensen konden zó stìl blijven liggen, terwijl ‘n bende boos-aardige wezentjes op hun oor danste, in hun
eigen gevoelige vlees beten en eitjes legden in hun verwarde haar! Hoewel ‘t kìl was die middag, & ‘t beloofde om ‘n nog
kille nacht te worden, vond Aveel de vlooien een goede reden om de mantel van de Doper níet met Emet te delen...
Wàt kòn Aveel dóen? Àls hij die mantel óver de stervende jongen zóu uitspreiden, dan zouden de vlooien ook die mantel geheel in bezit nemen èn ruïneren?! Emet ging tòch dóód. Dùs hàd het allemaal al helemaal géén zìn meer!? ‘n Paar uur geleden had hij Emets vochtige vodden uitgetrokken en hem één van de nu al met al nog schone linnen tunieken aangetrokken. Emets huid gloeide van de koorts. Hij had zachtjes gekreund, toen Aveel z’n vuile, gescheurde kleren uitgetrokken had, maar hij was niet wakker geworden. Aveel hoopte dat die schone tuniek hem helpen zou, maar ‘t was blijkbaar níet genoeg? De vlooien kwamen terug! Deed Emet z’n ogen maar eens éven ópen?! En gàf hij maar een teken dat híj het óverléven zou!? Maar deze situatie leek hopeloos. Hij besloot bij Emet te blijven, totdat hin dood was, en dàn pas verder te trekken?! Hij kon ‘t niet maken om iemand die nog zó jòng was, alleen in ‘n boom te laten sterven èn wèg te gaan zònder het íemand te vertellen. Emets broze borstkas ging moeizaam op en neer & hij rilde bij èlke ademtocht. De linnen tuniek zou meteen als lijkwade dienst doen. ’t Zàl niet làng meer duren, dacht Aveel? Dàn bèn ook ÌK wéér helemaal alléén op de wereld!? Hij had gezien hoe andere Musschen zíek werden en stierven... Alleen achtergelaten in de duistere hoeken van de steengroeve overleden
de zwaksten meestal tijdens de nachtelijke uren.
Iets in ‘t duister v/d stenen grotten
riep déze íele, ongelukkige
zielen òm òp
te stijgen?!
25 jan 2020 - bewerkt op 29 jan 2020 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Asih
Asih, man, 79 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende