37135ChadasBukteZich&Mompelde VlakbijNakdimonsOor:
’Wàt
is er gebeurd?’
NAKDIMON PROBEERDE
IETS TE ZEGGEN, MAAR
ZIJN LIPPEN WERKTEN NIET MEE.
HIJ KREUNDE DE WOORDEN IN Z’N HOOFD.
Maar Chadassa kon vast wel zijn gedachten lezen.
Toen ze nog leefde, kon ze dat ook al. Nu ze dood was,
zou ze dàt ongetwijfeld nòg béter kunnen! “ZAG JIJ HET AANKOMEN, CHADAS?
DAT JIJ MÍJ EN DE KINDEREN IN DE STEEK MOEST LATEN, ZODAT WE ZONDER JOU
VERDER MOETEN? WÌST JIJ HET AL? OF STOND JE ÒP EN LIEP JE ‘T LICHT TEGEMOET,
ZONDER TE BESEFFEN DÀT ÌK NÍET MÈT JÓU MÉÉ KÒN? En àls je ‘t wìst, waaròm hèb je
het míj dan niet verteld?” ‘Ik ben opnieuw geboren, Nakdimon!’ “MAAR LÉÉF JE ÓÓK ÒPNÍEUW?”
‘Ànders!’ “SÁMEN MET MÍJ? Nee. Ik begrijp het niet......... Ik begrijp er niets van, Chadassa!”
‘Het licht. Het licht. Loop op het licht af, dan zul je het begrijpen!’ “IK WIL JOU ZIEN! JOU
ALLEEN! HOE KÀN ÌK VÈRDER LÉVEN ZÒNDER JÓU?” ‘Je bent zwaargewond!’ “GEWÒND?
ZWAARGEWOND? AL VANAF DE DAG DAT JÍJ ME VERLIET, IS ER VAN ALLES DOODGEGAAN IN MIJ!
Gewònd? DÀT wóórd benadert in de verste verte niet wat ik vóel, zònder jóu òm míj héén! Àls de kìnderen
er niet waren... O, Chadas! De kìnderen! Ze hebben jou zo hàrd nódig! Ze dóen zó hun bèst....... Het leven
gaat dóór. Maar géén van ons begrijpt waaròm dìt móest gebeuren. Het leven lijkt zó uitzichtloos zònder
jou. De meisjes proberen jou te vervangen. ÍEDER op haar ÉIGEN manier. Maar ‘t lùkt maar hàlf?!
Sjmoe’el heeft jóu nooit gekènd. Hij lijkt op míj. De meisjes... allemaal ‘n stukje van jou!
Het is soms ondraaglijk om naar hen te kijken. Ze proberen allemaal te zijn zoals jij.
Ze hopen steeds dat jíj hèn vertelt wàt ze moeten dóen, maar tevergeefs.
Ze hebben behoefte aan jouw aanmoediging!
Zoals de lente jouw bewondering nódig had!
De sterren stralen... maar als we er niet
meer samen naar kunnen
kijken, wàt dóen
ze dáár
dan?”
Asih, man, 79 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende