37191199 tijdreiscollages ’Hij heeft de hele nacht
GEHUILD
ÈN TELKENS WÉÉR
OM ZIJN VROUW GEROEPEN!’
De woorden van Marta in de gang haalden Nakdimon uit zijn slaap.
‘Die arme kerel,’ zei El’Azar. ‘Ik vraag me af of we zijn familie niet moeten waarschuwen.
Zijn kinderen.’ Nakdimon probeerde moeizaam overeind te komen. “NÉÉ!” schreeuwde hij.
Zijn hoofd deed zeer. Z’n máág kwam in opstand. “IK BÈN ERWEER! IK BEN WAKKER! BELAST HÈN
HÍER NÍET MEE!” El’Azar tuurde voorzichtig de kamer in. Marta duwde haar broer opzij. ‘Hij lééft nog!”
zei Marta verbaasd. Nakdimon keek hen met gefronste wenkbrauwen aan. “DÁÁR LÍJKT HET WÈL OP!”
‘We wìsten niet òm je ‘t zou redden,’ zei Marta onaangedaan. Nakdimon voelde aan zijn hoofd, dat in ‘t
verband zat. “WIE MIJ WIL DODEN, HEEFT AAN ÉÉN STÉÉN NIET GENÓEG!” ‘Ja.’ El’Azar snoof tevreden
& liep grijzend naar ‘t bed van Nakdimon. ‘Dàt zei ik óók toen ik je zàg! Ik zei tegen Marta dat één steen
niet genoeg is om ‘n kerel als Nakdimon ben Goerion te doden! Wáár òf niet, Marta?’ Marta keek haar broer
bedenkelijk aan. Nakdimon was ervan overtuigd dat Marta zou hebben verloren, als ze hadden gewed op de
goede afloop van zíjn tijdreis tot nu toe!? Ze rèchtte haar rùg & vroeg: ‘Kun je éten?’ Vervolgens richtte ze
zich meteen tot haar broer & zei: “IK HAAL IETS TE ETEN VOOR HEM! De ossenstaartsoep staat al
te pruttelen, sinds die Samaritaan jouw vriend hier afgeleverd heeft.
‘t Mag ‘n wònder heten dat hij hem niet
heeft afgemaakt! ZWIJNEN ZIJN
HET! ALLEMAAL!” Ze
haastte zich
weg.
Asih, man, 79 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende