37204 Na een ritje van twee dagen bereikte Marcus

HET NOORDELIJKE DEEL VAN DE YARDEENVALLEI. TOEN HIJ HET GEBIED VAN DE DECAPOLIS VERLIET - de tien Griekse steden die door Alexander de Grote waren gesticht - EN HET JOODSE GALILEA BINNENTROK, KWAM ER EEN PLAN OP IN HEM. VOORDAT HIJ TERUGKEERDE NAAR KFAR NACHOEM, WAAR HIJ YESJOEA VOOR HET LAATST GEZIEN HAD EN WAAR HIJ VERWACHTTE DE LERAAR OOK NU TE VINDEN, ZOU HIJ EERST NAAR MAGDALA RIJDEN. Miryam had de kist met zijn weinige kostbare bezittingen onder haar hoede. Ook Pavor zou bij haar ongetwijfeld in goede handen zijn. Hij kon dàn te voet en in burgerkleding verder reizen en zich aansluiten bij de mensen die de Rabbi volgden?! Als hij eerlijk was, moest Marc toegeven dat hij met deze aanpak óók zijn diepste verlangen vervulde: hij wilde Miryam zíen! Maar die gedachte schoof hij bruusk opzij, door het over een andere boeg te gooien. Miryam kon hèm het laatste nieuws vertellen? Ze wist ongetwijfeld welke stemming er op dit moment in Galilea heerste! Zij wist vast wel waar Yesjoea zich ophield? Ze zou zo dus ook Marcus op de hoogte kunnen brengen van Carta’s wèlzijn?! Méér was het niet! Dit was immers puur zakelijk.....
Het had niets te maken met de pijn die hij diep van binnen voelde, als hij aan háár dacht. Zijn motieven werden dus niet beïnvloed door het stille, bange verlangen om een glimp van haar op te vangen en haar gevoelens voor Marcus Longinus op haar gezicht zèlf te lézen? Absoluut niet! De strijder die de barbaarse slachting bij Idistaviso het hoofd geboden had, was nerveus! De Romeinse legionair die de kroon van heldenmoed ontvangen had, omdat hij een heel leger gerèd had, was zenuwachtig voor de ontmoeting met en vrouw! Kort na zonsopgang reed Marc ‘t slaperige plaatsje Magdala binnen, gelegen aan het Harpmeer van Galilea/Tiberias. Vage rookpluimen verraadden dat het dorp langzaam tot leven kwam....
Er was nog niemand op straat. Een strategische keuze, dit uur van de dag, dacht Marcus. Hij zou het paard achter laten, het laatste stukje koperen Romeinsheid afleggen en de vermomming van een gewone sterveling aannemen?! Dit had niets te maken met ‘t verlangen Miryam te zien zoals ze ‘s ochtends was, haar loshangende haar, haar huid glanzend i/h morgenlicht. Òf met ‘t verlangen haar te overrompelen & daarmee zijn voordeel te doen!? Absoluut níet....................