37205 De poorten van Miryams landgoed ~~~~~~~~~~~~


WAREN GESLOTEN.
Marcus klopte aan...
Hij hoorde iets bewegen op de binnenplaats, en het geluid als dat van een huilend kind?
Dat moest een dier zijn, dat mauwde als een kind. Toen hoorde hij een paar voetstappen gedecideerd
op de ingang afkomen, en even later werd de poort opengedaan door TAVITA, Miryams oudere, twistzieke
bediende. “JA?” vroeg de oude vrouw. “HET IS NOG VROEG. WIE... Meester Marcus, bent ú dat?”
De warme klank waarmee ze hem verwelkomde, bracht Marc volledig van zijn stuk. TAVITA strekte haar
armen uit en even dacht Marc dat ze hem wilde omhelzen. ‘n Vreemde gedachte. Dat was helemaal niets
voor de knorrige vrouw, die hij zich herinnerde. “WAT FIJN OM U TE ZIEN,” babbelde ze. “IK HERKENDE U
BIJNA NIET DOOR DIE BAARD? MAAR HET STAAT U GOED! HEEL VOORNAAM! U LIJKT WEL EEN JOOD!”
voegde ze er lachend aan toe. Marcus tuurde over haar hoofd & zag daar, behalve ‘t opgewekte karakter
i/h oude lichaam van Tavita, nog veel méér dat hem in verwarring bracht?! De binnenplaats was nog
onmiskenbaar die van Miryam, maar niet zoals hij die voor ‘t laatst gezíen had!? Overal stonden nu tafels
opgesteld. SOEPKETELS... grote soepketels... stonden tussen de potten met palmbomen... En wàt wàp-
perde daar vrolijk op en neer in de bries die opstak vanaf het méér? Zíjden kledingstukken? Militaire
vaandels? WÀSGOED! De hemel boven Miryams villa was versierd met de slagorde van een wàsdag:
tunieken, gewaden & linnengoed... Marc zag ook dat hij inderdaad ‘t klaaglijk huilen van ‘n kind
gehoord hàd. Vanuit de kamers rondom de binnenplaats & vanaf de alkoven
rondom de fontein hoorde hij ‘t geluid van ontwakende mènschen,
véél menschen! Kinderen die om hun ontbijt vroegen,
en moeders die hen
slaperig antwoord
gaven.

03 feb 2020 - bewerkt op 07 feb 2020 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Asih
Asih, man, 79 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende