3722176Ná WO II was de Britse politiek ten aanzien

VAN HET MIDDEN-OOSTEN ER VOORAL OP GERICHT VOOR DE ‘PALESTINA-KWESTIE’ ‘N OPLOSSING TE VINDEN DIE VOOR DE ARABIEREN AANVAARDBAAR WAS. ÉÉN v/d gevolgen van die politiek was, dat de Britten zich onverminderd bleven inspannen om de Joodse vluchtelingenstroom in te dammen. ‘n Speciale Britse eenheid (M16) kreeg zelfs opdracht in ‘t geheim ‘Joodse immigrantenschepen op te blazen’, terwijl de Britse marine ‘n blokkade legde
vóór de Palestijnse kust.
Zij enterde 47 immigrantenschepen & interneerde 65.000 opvarenden in kampen op Cyprus. Hoewel Amerika probeerde de Britten te bewegen de joodse vluchtelingen tot Palestina toe te laten, bleven de Britten weigeren (zie ook de Struma- & Exodus-affaires)! Diep ontgoocheld besloot de Yisjoev daarop de Britten te bestrijden met alle middelen die haar ten dienste stonden & ondanks de aanwezigheid van zo’n 100.000 Britse militairen in Palestina, kon de rust er nu niet meer gehandhaafd worden! WO II had ‘t Brits Imperium verzwakt & Groot-Brittannië kon zich zó nog maar nauwelijks als ‘n “Grootmacht” handhaven! In Griekenland moesten de Britten hun steun aan de anti-communisten opgeven, in India stond óók de onafhankelijkheid voor de deur & in Palestina waren diverse onlusten aan de orde van de dag. In februari ‘47 wendden de Britten zich dus ten einde raad tot de Verenigde Naties, daarbij te kennen gevend ‘t Palestina-mandaat terug te zullen geven. Daarop werd ‘n Bijzondere Onderzoekscommissie, ‘UNSCOP’ (UN Special Committee On Palestine) door de VN naar Palestina gestuurd. Deze commissie adviseerde eind ‘47 om Palestine te verdelen in ‘n Arabische & een Joodse staat.
Hierop volgde ‘n langdurige discussie die op 29 november uitmondde in ‘n besluit v/d algemene vergadering {Resolutie 181}: in dat besluit werd bepaald: 1. In Palestina komen twee staten, ‘n joodse & ‘n Arabische; 2. Jerusalem & directe omgeving worden nòch joods, nòch Arabisch, maar krijgen de status van Internationale Zône; 3. ‘t Palestina-man-daat wordt uiterlijk per 1 augustus ‘48 beëindigd! Stemverhouding: vóór - 33 landen, waaronder USSR, USA & NL; tégen: 13 landen, t.w. AeGYPTe, SYRIA, Levanon, Iraq, Saoudi-Arabia, Yemen, Afghanistan, Pakistan, Iran, Turkye, India & Griekenland; onthoudingen: 10 landen, waaronder Groot-Brittannië.
Meteen na die uitslag maakte de Britse regering bekend dat zij ‘t mandaat reeds op 15 mei ‘48 zou beëindigen.
Er woonden in ‘47 ruim 500.000 joden & 1,2 miljoen Arabieren in Palestina?!
Nu ongeveer 10 miljoen inwoners, waaronder zo’n 7 miljoen joden & 3 miljoen arabieren, 75% daar geboren, ongeveer de helft seculier, bijna de helft van Europese afkomst? ‘n Kwart islamitisch, 15% van Afrikaanse afkomst, 10% Aziatisch, 10 religieus, 10% ultra orthodox, 2% christelijk, 2% druzen & allerlei andere ‘minderheden’ tussen links, rechts & gematigd, progressief humanistisch, extreem fanatiek, ‘normaal’ & ‘crimineel’, man/vrouw/homo/bi, trans & nog meer koekepans gemengd met alles wat je maar wilt van de godganse aardkloot & de verste uithoeken van de hele wereld?!
Lust u wellicht nog wat peultjes?
05 feb 2020 - bewerkt op 10 feb 2020 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Asih
Asih, man, 79 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende