38080349hetwerdnachtdedriejongenszatendicht

BIJ ELKAAR ONDER 'N STENEN RICHEL IN 'N Wadi. De duizenden pelgrims waren naar huis teruggekeerd. Bar Abba & zijn bende waren ongetwijfeld op weg naar Yeroesjalayiem voor 't pesachfeest...
Abeel, Ha-or TOV & Emet hadden geen plek om te schuilen. Een stukje van Yesj' wonderbaarlijk gerstebrood zat in Abels zak. Hoe lang konden ze daarmee toe?
De dag die zo hoopvol begonnen was, eindigde in wanhoop voor de Treurende, 't Goede Licht & de Waarheid?! Geliefde Vriend lag stijf & stinkend op Emets schoot. De tranen drupten uit de ogen van de jongen op 't gevederde overblijfsel van het vogeltje. Er stak een bries op, die de takken van de saliestruik achter hen in beweging bracht. Abel huiverde. Zijn hart klopte in zijn keel van angst, toen hij in gedachten Kittim met 't gebogen lemmet van zijn getrokken zwaard zag. Hij was doodsbang in het donker. Al zijn dromen waren vreselijk slecht afgelopen?! Ha-Or Tov, de blinde jongen,vond ‘t donker niet erg. Maar de stank van de dood hinderde hem. Treurig zei hij: “DENK JE DAT EMET HET NU GOED VINDT DAT WE YEDIED BEGRAVEN?” EMET zat ontroostbaar te snikken. Hij wiegde Yedied in zijn schoot & kreunde jammerlijk. Aveel, die alles van treuren wist, zei: “HIJ MOET GEWOON EEN TIJDJE HUILEN. DAN VALT HIJ WEL IN SLAAP EN MISSCHIEN WIL HIJ HET VOGELTJE DÀN LATEN GAAN.” Aveel hàd het gevoel dat zijn hart zou barsten. Hij leunde met zijn hoofd in z’n handen & keek náár ‘t Muschje. Hij mompelde: “HIJ WAS BIJNA GROOT GENOEG ÒM TE VLIEGEN!” Ha-Or Tov legde zijn gezicht tegen z’n opgetrokken knieën & te huilen. ‘Ik wil naar huis! Ik wil nu zo niet meer tegen de Roméinen vechten! Ik heb meer dan genoeg van dìt avontuur! Ik wil naar huis!’ “Ja. Maar huis,’ zei Aveel hardop. MAAR WÀÀR WÀS ZÍJN THÚIS? Hàdden ze eigenlijk wel ‘n thuis?
08 mrt 2020 - bewerkt op 08 mrt 2020 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Asih
Asih, man, 79 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende