38082351 Maar was er wel een plek waar Bar ABBA en

KITTIM HÈN NIET MEER KÒNDEN VÌNDEN? Als díe hèn te pakken kregen, sneden ze vast hùn keel door! Ze konden niet náár Yeroesjalayiem. ÈN ze konden óók niet in Galilea blíjven. Ze durfden niet terug te gaan naar de schuur van Dvorah in Kfar Nachoem. Aveel hield het Muschje in de holte van zijn hand. “HET SPIJT ME, YEDIED!” De tranen stroomden over zijn wangen. Zijn neus druppelde. Hij róók Yedied niet meer. Ha-Or Tov riep niet langer òm zijn moeder. Zijn snikken veranderde in ‘n zacht gesnuf, afgewisseld door ’n enkele rilling. Het was duidelijk dat ook het Goede LÌCHT weldra in slaap zou vallen.
Vréselijk, zo’n nacht! ÉÉNZAAM... Aveel veegde zijn tranen wèg & staarde omhoog, naar de uitgestrekte sterrenhemel. Hàd hij wel het recht zich in te beelden dat “G d Zich” òm zóíets onbeduidends als ‘n mus bekommerde? Óf om drie Mùsschen ÈN ‘n Vogeltje? Dáár záten ze dan MÈT hùn HÓÓP! Daar zaten ze dan met... ”WÀT WÀS DÀT?” siste Ha-Or Tov. ÀNGST een veilig gevoel. Angst waarschuwde je als er gevaar dreigde in het duister. Als je maar beter muisstil kòn zijn... Als je maar beter kòn wegkruipen achter een struik. Als je Ha-Or Tov moest waarschuwen dat hij zijn mond moest houden! Aveel hield op met huilen. ‘Hou je mond!’ waarschuwde hij Ha-Or Tov. Ze klemden zich aan elkaar vast, hielden Yedied vast & doken wèg achter de saliestruik! Ha-Or Tov spitste zijn oren & nauwelijks hoorbaar zei hij: ‘Er ìs iemand!’... ‘t Gelúid van glijdend zand & leisteen kondigde aan dat er iemand door de wadi maar hèn tóe liep?! Ha-Or Tov trilde helemaal! Herkende híj het ritme van die voetstappen? De geur van de man? Was ‘t Kittim? Hàd KÌTTIM de stank van de dood gevolgd en hèn híer in déze wadi gevonden? Uiterst voor-zichtig tuurde Aveel door de takken van de struik. Een man. Donker onder de kap van zijn mantel. Zijn gezicht was niet te zíen. Hij blééf even op het pad staan, stak zijn neus in de wind ÈN snoof. Aveel trilde van angst. ‘t Bloed gonsde in zijn oren, totdat hij alleen nog maar zijn hart hoorde bonzen: Stil zijn! Stìl zijn! STILZIJN! Toen werd Emet, die onbewust ‘t gevaar vóelde, met ‘n schreeuw van schrik wakker. Met een kreet van protest zocht hij het lijfje van Yedied & begon te jammeren, toen híj ‘t niet kòn vìnden.........
08 mrt 2020 - bewerkt op 08 mrt 2020 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Asih
Asih, man, 79 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende