38083352 het hoofd van de man draaide zich om naar

HET DRIETAL? ZE WAREN ONTDEKT! Ha-Or Tov greep Aveels mouw beet. 'Hij is het! Hij is ons achternagekomen!' Tot Aveels grote schrik sprong de blinde jongen overeind. Had hij zijn verstand verloren? Was de angst hem teveelgeworden? Wilde hij ook dood? JA. Nou, ja. Misschien wel. Het was immers zinloos! Aveel ging naast hen staan. Emet, die zag dat Aveel Yedied in zijn hand had, ging naast hem staan. Onverschrokken stond het drietal schouder aan schouder zwijgend en gelaten te wachten, terwijl hun achtervolger op hen afkwam. Toen de man nog maar dertig stappen van hen was verwijderd, bleef hij staan en keek om zich heen. Hij bukte zich en raapte een stuk hout op. Hij was van plan hen dood te knuppelen. Aveel onderdrukte de neiging om weg te rennen. Hij wilde zijn vrienden nu niet alleenlaten, nu ze oog in oog stonden met hun noodlot. De man raapte nog meer takken op. "Wat dóet hij?" Vroeg Ha-Or Tov. "HIJ SPROKKELT HOUT," antwoordde Aveel verbaasd. Misschien was het Kittim helemaal niet! Met zijn armen vol takken legde de reiziger zijn kin op de bovenste tak om die op z'n plek te houden. Hij droeg de takkenbos naar een open plek en schikte het hout. Hij stond met zijn rug naar hen toe. "HIJ GAAT EEN VUURTJE STOKEN!" berichtte Aveel. "WEET HIJ DAT WIJ HIER ZIJN?" piepte Ha-Or Tov. "MISSCHIEN IS HIJ DOOF. NET ALS EMET?" "EN BLIND? ZOALS IK?" merkte Ha-Or Tov irninisc..wvrolijkblozenh op. Natuurlijk wist de reiziger dat ze hem vanaf hun plekje in het ravijn in de gaten hielden, maar hij negeerde hen. Even later vatten de takken vlam en were de wadi overspoeld met licht en schaduw. De jongens kropen dicht bij elkaar, net bereik buiten het licht. Ha-Or Tov snoof 't aangename aroma van brandend hout op. "Wat denk je, heeft hij iets te eten bij zich?" Emet glimlachte & neigde zijn hoofd, alsof hij stond te luisteren. Aveel keek naar de kleine Yedied. Hij liet 't dode vogeltje in zijn zak glijden. 'n Kwartier verstreek zonder dat er iets gebeurde. De eenzame man was zich ongetwijfeld bewust van de 3 jongens, die hongerig in de schaduw bij elkaar zaten buiten de lichtkring van het kampvuur.
08 mrt 2020 - bewerkt op 09 mrt 2020 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Asih
Asih, man, 79 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende