38146 Alfie stamelde de geloofsbelijdenis die hij

ALS KIND GELEERD HAD OP ZONDAGSSCHOOL IN DUITSLAND: ‘Ik geloof in God de Vader, de Enige Almachtige, Schepper van hemel & aarde, van al wat is, zichtbaar & onzichtbaar...’ Er was nog zovéél Onzichtbaar & Verborgen! Maar tòch bevestigde het geheel van waarheid & kennis het Getuigenis, zoals onthuld in de Schriften? Alfie mompelde: ‘Ze hebben heel lang moeten wachten!’ Mosjeh voelde een ijs-koude rilling door zich heen gaan. Hij vroeg niet verder. Met zijn hoofd tussen zijn schouders kroop hij op handen & knieën verder door de krappe gàng. Hij voelde dat zijn háár ‘t plafond beroerde. Toen de gang leek dood te lopen, ging hij niet verder. Hij gleed met zijn wijsvinger over het koude oppervlak en vond de inkeping in de stenen. Hij duwde zijn vinger in de opening, precies zoals Grootvader ‘t hem geleerd had~ Er klonk een zacht gesuis waarna de wand kreunend in beweging kwam. Langzaam gleed hij open... Mosjeh kneep zijn ogen dicht. Heel even meende hij ìn ‘n windvlaag zachte muziek te horen, de klokken van ‘n carillon die ergens in de verte weerklonken! Zou dat kunnen? Ze gingen naar binnen. Alfie zuchtte opgelucht & begon zachtjes te fluiten. Schouder aan schouder bleven ze geknield op de vloer zitten. De stilte hing als een zachte deken om hen heen. Mosjeh voelde de ruimte boven hen. Er hing ‘n vage geur van lavendel in de lucht, alsof ze tijdens een maanloze nacht in een zomertuin stonden. “KIJK DAN! ZÓ VÉÉL! Sehr schön!” riep Alfie opgetogen uit. “ZÓÍETS HEEFT MAMA ME OOK LATEN ZIEN OP DE BERG, TOEN IK NOG KLEIN WAS!” Mosjeh, die wist dat ze in een begrensd vertrek waren, deed nu zijn ogen. Ze stonden onder ‘n halfronde Koepel! De deur gleed achter hen dìcht. Onwillekeurig keek Mosjeh omhoog en hield zijn adem ìn, toen hij besefte dat hij bekende lichtpuntjes zag, verspreid over de koepel. Lichtende sterren, met zorgvuldige nauwgezetheid nagebootst, riepen een warme gloed over de stenen vloer van de Ingang. Mosjeh wist zeker dat hij ook dit Vertrek tijdens één van z’n vorige bezoeken gezien zou moeten hebben! Maar waarom waren de sterren hem dan nooit opgevallen? Hij besefte dat hij zijn ogen niet had dùrven openen, voordat de Oude Man de lantaarn aangestoken had en hem toestemming had gegeven òm zich héén te kijken! ’t Kunstlicht v/d Lamp had het Luchtgezicht verdrongen, zoals echt dag-licht de schitteringen van de nàcht verdrijft! Mosjeh ging op z’n hurken zitten & staarde omhoog, naar de hemel, zoals hij dat als kind altijd gedaan had op het Dak van zijn Huis in Yeroesjalayiem. En wat hij zag, vervulde hem met adembenemend ontzag? Dit was ‘n weergave v/d hemel bóven YEROESJALAYIEM...

19 mrt 2020 - bewerkt op 21 mrt 2020 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Asih
Asih, man, 79 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende